٨٧
١ أَزهّذْ، إِزْڒِي ن أَيْثْ ن قُورَاحْ.
 
ذْسَاسْ نّسْ أَقَا-ث خْ إِذُورَارْ إِقدّْسنْ.
٢ سِيذِي إِتّخْسْ ثِيوُّورَا ن صِيهْيُونْ
أَطَّاسْ خْ مَارَّا ثِيزدّْغِينْ ن يَاعْقُوبْ.
٣ ثِيمسْڒَايِينْ يُوعْڒَانْ قَّارنْ خَامْ،
أَ ثَانْذِينْثْ ن أَربِّي. سِيلَاهْ.
٤ نشّْ أَذْ بَارّْحغْ رَاهَابْ ذ بَابِيلْ
غَارْ يِينِّي إِ ذ أَيِي إِسّْننْ.
خْزَارْ، فِيلِيشِيثْ ذ ونِّي زِي صُورِي
أَكْ-ذ ؤُكُوشِي ...
’وَانِيثَا إِتّْوَاخڒْقذْ-د ذِينْ!‘
 
٥ مَاشَا خْ صِيهْيُونْ أَذْ إِنِينْ:
إِنَا مَارَّا تّْوَاخڒْقنْ-د ذَايسْ!‘،
أَمْعُودْجِي خْ كُوڒْشِي أَذْ ت إِسّمْثنْ.
٦ سِيذِي أَذْ إِزمّمْ ذِي لِيسْثَا ن ڒڭْنُوسْ:
’وَانِيثَا إِخْڒقْ-د ذِينْ‘. سِيلَاهْ.
٧ نِيثْنِي تّْغنَّاجنْ أَمْ شطّْحنْ:
’ثَاڒَاوِينْ إِنُو مَارَّا ذَايمْ!‘