١٢٣
١ إِزْڒِي ن ؤُڭعّذْ.
 
نشّْ سّْڭعّْذغْ ثِيطَّاوِينْ إِنُو غَاركْ،
شكْ إِ إِقِّيمنْ خْ ڒْْكُورْسِي نّسْ
ذڭْ ؤُجنَّا.
٢ خْزَارْ، أَمْ ثِيطَّاوِينْ ن إِسمْغَانْ
غَارْ ؤُفُوسْ ن بَابْ نْسنْ،
أَمْ ثِيطَّاوِينْ ن ثَايَّا
غَارْ ؤُفُوسْ ن لَالَّاسْ،
أَمُّو إِ خزَّارنْثْ ثِيطَّاوِينْ نّغْ
غَارْ سِيذِي، أَربِّي نّغْ،
أَڒْ خَانغْ إِ غَا إِحِينّْ.
 
٣ حِينّْ خَانغْ، أَ سِيذِي، حِينّْ خَانغْ،
مَاغَارْ يُوزَا غَارْنغْ ؤُسحْقَارْ.
٤ ڒعْمَارْ نّغْ يُوزَا غَارسْ أَطَّاسْ
زڭْ ؤُسْثهْزِي ن أَيْثْ ن بُو-نّْفَاخثْ،
ؤُڒَا زڭْ ؤُسحْقَارْ ن إِغبَّاننْ.
 
 
١٢٣:١ إِزهد. 2‏:‏4؛ إِزهد. 113‏:‏5، 6؛ إِزهد. 115‏:‏3