١٢٢
١ إِزْڒِي ن ؤُڭعّذْ. ن ذَاوُوذْ.
نشّْ فَارّْحغْ ؤُمِي ذ أَيِي نَّانْ:
”نشِّينْ أَذْ نُويُورْ
غَارْ ثَادَّارْثْ ن سِيذِي.
٢ إِضَارنْ نّغْ بدّنْ-د
غَارْ ثوُّورَا نّشْ،
أَ ؤُرْشَالِيمْ!“
٣ ؤُرْشَالِيمْ ثتّْوَابْنَا أَمْ يِيشْثْ ن ثنْذِينْثْ
نِّي إِتّْوَاشبَّارنْ مْلِيحْ
أَكْ-ذ يِيخفْ نّسْ.
٤ غَارْ ذِينِّي تّْڭعَّاذنْثْ ثْقبَّاڒْ،
ثِيقبَّاڒْ ن سِيذِي،
عْلَاحْسَابْ لْفَارِيضَا إِ إِسْرَائِيل،
حِيمَا أَذْ قَاذَانْ إِسمْ ن سِيذِي.
٥ مَاغَارْ ذِينِّي بدّنْ ڒكْرَاسِي ن شّْرعْ
ڒكْرَاسِي ن ثَادَّارْثْ ن ذَاوُوذْ.
٦ تَّارمْ إِ ڒهْنَا ن ؤُرْشَالِيمْ:
”أَقَا أَذْ فڒْحنْ إِنِّي شمْ إِتّخْسنْ،
٧ حِيمَا أَذْ ذِينْ يِيڒِي ڒهْنَا
غَارْ ڒْْحِيضْ ن زَّاثْ نّمْ،
ؤُڒَا ذ ڒْْهُوذْنثْ ذِي ڒقْصُورْ نّمْ.“
٨ ذِي طّْوعْ ن أَيْثْمَا
ذ إِمدُّوكَّاڒْ إِنُو أَذْ إِنِيغْ:
”أَذْ ذَايمْ يِيڒِي ڒهْنَا!“
٩ ذِي طّْوعْ ن ثَادَّارْثْ ن سِيذِي،
أَربِّي نّغْ،
أَذْ أَشْ أَرْزُوغْ خْ مِينْ إِشْنَانْ.