١١٠
١ أَزهّذْ ن ذَاوُوذْ.
سِيذِي إِسَّاوَاڒْ أَكْ-ذ سِيذِي إِنُو:
قِيمْ غَارْ ؤُفُوسْ أَفُوسِي إِنُو،
أَڒْ د-سَّارْسغْ ڒْْعذْيَانْ نّشْ
ذ ثَانبْذَاثْ سَاذُو إِضَارنْ نّشْ.
٢ سِيذِي أَذْ إِسّكّْ أَزدْجَاضْ ن صُّولْطَا نّشْ
زِي صِيهْيُونْ،
شكْ أَذْ ثْصلّْطذْ ذِي ڒْْوسْطْ ن ڒْْعذْيَانْ نّشْ.
٣ ڒْْڭنْسْ نّشْ أَذْ يِيڒِي ذ أَمْسعَّافْ
ذڭْ وَاسّْ ن صُّولْطَا نّشْ،
أَذْ د-يَاسْ ذِي ثِيسِّيقْثْ إِقدّْسنْ
زِي ڒمْڒَاوْڒثْ ن ثُوفُّوثْ،
أَمُّو إِ غَا يِيڒِي إِ شكْ نّْذَا
ن يِينِّي عَاذْ مَامّشْ
ذ أَشْ د-إِتّْوَاخڒْقنْ.
٤ سِيذِي إِجِّيدْجْ،عمَّارْصْ أَذْ خَاسْ إِنْذمْ:
”شكْ ذ أَكهَّانْ إِ ڒبْذَا،
عْلَاحْسَابْ صِّيفثْ ن مَالْكِيصَاذِيقْ!“،
إِخْسْ أَذْ يِينِي ’أَجدْجِيذْ ذ أَمْسڭّذْ‘.
٥ سِيذِي أَقَا-ث غَارْ ؤُفُوسْ أَفُوسِي نّشْ.
نتَّا أَذْ إِڒْبزْ إِجدْجِيذنْ
ذڭْ وَاسّْ ن وغْضَابْ نّسْ.
٦ نتَّا أَذْ إِحَاكمْ خْ ڒڭْنُوسْ،
أَقَا ذَا ثَامُّورْثْ ثشُّورْ س ڒْْخشْبَاثْ،
أَذْ إِڒْبزْ أَزدْجِيفْ
خْ إِشْثْ ن ثمُّورْثْ ثَامقّْرَانْثْ.
٧ أَكْ-ذ وبْرِيذْ أَذْ إِسُو زِي ثغْزَارْثْ،
خْ ؤُيَا أَذْ إِسّْڭعّذْ أَزدْجِيفْ نّسْ.