3
1 Her şeyin bir mevsimi, gökler altında her işin bir zamanı vardır.
2 Doğmanın zamanı var,
Ölmenin de zamanı var;
Dikmenin zamanı var,
dikilmiş olanı sökmenin de zamanı var;
3 Öldürmenin zamanı var,
İyileştirmenin de zamanı var;
Yıkmanın zamanı var,
Bina etmenin de zamanı var;
4 Ağlamanın zamanı var,
Gülmenin de zamanı var;
Yas tutmanın zamanı var,
Oynamanın da zamanı var;
5 Taşları atmanın zamanı var,
Taşları toplamanın da zamanı var;
Kucaklaşmanın zamanı var,
Kucaklaşmaktan kaçınmanın da zamanı var;
6 Aramanın zamanı var,
Kaybetmenin de zamanı var;
Tutmanın zamanı var,
Atmanın da zamanı var;
7 Yırtmanın zamanı var,
Dikmenin de zamanı var;
Susmanın zamanı var,
Konuşmanın da zamanı var;
8 Sevmenin zamanı var,
Nefret etmenin de zamanı var;
Savaşmanın zamanı var,
Barışın da zamanı var.
9 Çalışanın emek çektiği işten ne kazancı var?
10 Tanrı'nın insanoğullarına sıkıntı çekmeleri için verdiği yükü gördüm.
11 Tanrı her şeyi zamanında güzel yaptı. Onların yüreklerine de sonsuzluğu koydu, ancak insan Tanrı'nın başlangıçtan sona dek yaptığı işi bulup çıkaramaz.
12 Onlar için sevinmekten ve yaşadıkları sürece iyilik yapmaktan daha iyi bir şey olmadığını biliyorum.
13 Her insanın yiyip içmesi ve bütün emeğinde iyilikten zevk alması da Tanrı'nın armağanıdır.
14 Tanrı'nın yaptığı her şeyin sonsuza dek süreceğini biliyorum. Ona hiçbir şey eklenemez, ondan bir şey çıkarılamaz. Tanrı bunu, insanların kendi önünde korkmaları için yaptı.
15 Olan çok eskiden olmuştur, olacak olan da çok eskiden olmuştur. Tanrı geçmiş olanı yine arıyor.
16 Dahası güneşin altında, adaletin yerinde kötülük olduğunu gördüm; ve doğruluğun yerinde, o kötülük oradaydı.
17 Yüreğimde dedim ki, “Tanrı doğruları ve kötüleri yargılayacak; çünkü orada her amaç ve her iş için bir zaman vardır.”
18 Yüreğimde dedim ki, “İnsanoğullarına gelince, Tanrı onları sınar, öyle ki, kendilerinin de hayvanlar gibi olduklarını görsünler.
19 Çünkü insanoğullarının başına gelen hayvanların başına da geliyor. Başlarına gelen şey birdir. Biri öldüğü gibi, öbürü de ölüyor. Evet, hepsinin bir soluğu var; ve insanın hayvana üstünlüğü yoktur, çünkü hepsi boş.
20 Hepsi bir yere gidiyor. Hepsi topraktandır ve hepsi yine toprağa dönüyor.
21 İnsan ruhunun yukarıya gittiğini, hayvan ruhunun aşağıya, yere indiğini kim biliyor?”
22 Bu yüzden gördüm ki, bir adamın kendi işlerinde sevinmesinden daha iyi bir şey yoktur, çünkü bu onun payıdır; çünkü kendisinden sonra ne olacağını görmeye onu kim geri getirebilir?