٧٠
١ إِ ؤُمقّْرَانْ ن إِمغْنَاجنْ. ن ذَاوُوذْ. إِ ڒِْيذَارثْ.
٢ أَ أَربِّي، ذغْيَاثْ حِيمَا أَذْ أَيِي ثْفكّذْ،
حِيمَا أَذْ أَيِي ثْعَاوْنذْ، أَ سِيذِي.
٣ أجّْ إِنِّي يَارزُّونْ ڒعْمَارْ إِنُو
أَذْ تّْوَاخَاروْضنْ
ؤُ أَذْ سّْنُوفَّارنْ إِخفْ نْسنْ،
أجّْ إِنِّي يَارطَّانْ خْ ڒْْغَارْ إِ ذَايِي إِڒقّْفنْ،
أَذْ ذوْڒنْ غَارْ ضفَّارْ
ؤُ أَذْ تّْوَاسّْبهْذْڒنْ.
٤ أجّْ إِ-ثنْ أَذْعقْبنْ
زِي سِّيبّثْ ن ؤُبهْذڒْ،
إِنِّي ذِينْ إِقَّارنْ: ”هَا، هَا!“
٥ أجّْ مَارَّا إِنِّي خَاكْ يَارزُّونْ،
أَذْ أَرْشْقنْ، أَذْ زَّايكْ فَارْحنْ.
أجّْ إِنِّي إِتّخْسنْ أَسنْجمْ نّشْ،
أَذْ إِنِينْ ڒبْذَا:
”أَربِّي ذ أَمقّْرَانْ!“
٦ مَاشَا نشّْ ذِي ڒغْبنْ ؤُ زڒْضغْ،
أَ أَربِّي، ذغْيَاثْ غَارِي.
شكْ ذ ثْوِيزَا إِنُو ذ أَمْسنْجمْ إِنُو،
أَ سِيذِي، وَارْ تّْعطَّاڒْ شَا!