١٢٩
١ إِزْڒِي ن ؤُڭعّذْ.
”زِي ثمْژِي إِنُو
حْصَارنْ أَيِي أَطَّاسْ ن ثْوَاڒَاوِينْ!“
إِنِي ث خنِّي أَمُّو، أَ إِسْرَائِيل،
٢ زِي ثمْژِي إِنُو حْصَارنْ أَيِي
أَطَّاسْ ن ثْوَاڒَاوِينْ،
مَاشَا وَارْ ذ أَيِي زمَّارنْ.
٣ إِمْشَارّْزنْ شَارْزنْ خْ وعْرُورْ إِنُو،
ڭِّينْ ڒَْاثَارَاثْ ن وشْرَازْ نْسنْ ذ إِزِيرَارنْ.
٤ سِيذِي ذ أَمْسڭّذْ.
نتَّا إِقْضعْ إِسغْوَانْ ن إِعفَّاننْ.
٥ أجّْ مَارَّا إِنِّي إِشَارّْهنْ صِيهْيُونْ،
أَذْ سضْحَانْ ؤُ أَذْ تّْوَاعَارْننْ غَارْ ضفَّارْ.
٦ أجّْ إِ-ثنْ أَذْ ذوْڒنْ
أَمْ أَرْبِيعْ خْ ثْزغْوِينْ
إِ إِتِّيسْڒَاوْ قْبڒْ إِ-ث غَا قڒْعنْ،
٧ وَارْ زَّايسْ إِتّْعمَّارْ
ونِّي إِمجَّارنْ
أَفُوسْ نّسْ،
ؤُڒَا ذ ونِّي إِتّْشدَّانْ
إِشوَّافنْ ن إِمنْذِي
أَحْسِينْ نّسْ،
٨ ؤُ حِيمَا إِمْسبْرِيذنْ وَارْ قَّارنْ:
”لْبَارَاكَا ن سِيذِي أَقَا-ت أَكِيذْومْ!“
”نشِّينْ نْبَاركْ كنِّيوْ س يِيسمْ ن سِيذِي.“