١٢٥
١ إِزْڒِي ن ؤُڭعّذْ.
إِنِّي إِتّشْڒنْ خْ سِيذِي،
أَقَا أَثنْ أَمْ وذْرَارْ ن صِيهْيُونْ،
ونِّي وَارْ إِتّنْهزِّينْ،
مَاشَا إِتّْغِيمَا إِ ڒبْذَا.
٢ أَمْ مَامّشْ إِذُورَارْ
قُووَّارنْ إِ ؤُرْشَالِيمْ،
أَمُّو إِقُووَّارْ سِيذِي إِ ڒْْڭنْسْ نّسْ،
زِي ڒخُّو أَڒْ ڒبْذَا.
٣ مَاغَارْ أَزدْجَاضْ ن ڒْْغَارْ
وَارْ إِتّْغِيمِي إِتَّاريّحْ
خْ ثمُّورْثْ ن إِمْسڭَّاذنْ،
حِيمَا إِمْسڭَّاذنْ
وَارْ سّْوِيژِّيضنْ إِفَاسّنْ نْسنْ غَارْ ڒْْغَارْ.
٤ إِڒِي أَذْ يڭّْ سِيذِي ثَاشُونِي
ذڭْ إِصبْحَاننْ،
ذڭْ إِنِّي إِسڭّْذنْ س وُوڒْ،
٥ مَاشَا إِنِّي إِ غَا إِحيّْذنْ زڭْ وبْرِيذْ
غَارْ إِبْرِيذنْ إِفَارْغنْ،
أَذْ ثنْ إِسِّيڭّْوجْ سِيذِي جْمِيعْ
أَكْ-ذ يِينِّي إِتّڭّنْ ڒْْغشّْ.
أَذْ ذِينْ يِيڒِي ڒهْنَا خْ إِسْرَائِيل.