56
56-күй •••• Еғир күнләрдики етиқат
1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Һалак қилмиғайсән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи, (у Саул падишадин қечип, өңкүрдә йошурунувалған чағда йезилған): —
И Худа, маңа шәпқәт көрсәткәйсән,
Маңа шәпқәт көрсәткәйсән,
Чүнки җеним Сени панаһим қилди.
Мошу балаю-апәт өтүп кәткичә, қанатлириң сайисидә панаһ тапимән.
3 Худаға, йәни Һәммидин Алий Болғучиға,
Өзүм үчүн һәммини орунлайдиған Тәңригә нида қилимән;
4 У әрштин ярдәм әвәтип мени қутқузиду;
Маңа қарап нәпси йоғинап, мени қоғлаватқанларни У рәсва қилиду;
Селаһ;
Худа Өз меһри-шәпқити вә һәқиқитини әвәтиду!
5 Җеним ширлар арисида қалди;
Мән нәпәси ялқун кәби болғанлар арисида ятимән!
Адәм балилири —
Уларниң чишлири нәйзә-оқлардур,
Уларниң тили — өткүр қиличтур!
6 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән,
Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!
7 Улар қәдәмлиримгә тор қурди;
Җеним егилип кәтти;
Улар мениң йолумға орәк колиған еди,
Лекин өзлири ичигә чүшүп кәтти.
8 Ирадәм чиң, и Худа, ирадәм чиң;
Мән мәдһийә нахшиларни ейтип,
Бәрһәқ Сени күйләймән!
9 Ойған, и роһум!
И нәғмә-сазлирим, ойған!
Мән сәһәр қуяшиниму ойғитимән!
10 Мән хәлиқ-милләтләр арисида сени улуқлаймән, и Рәб;
Әлләр арисида Сени күйләймән!
11 Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә йәткидәк улуқдур;
Һәқиқитиң булутларға тақашти.
12 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән,
Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!