143
143-күй •••• Падишаһниң ниҗатлиғи — хәлиқниң бәхити
1 Давут язған күй: —
Қоллиримға җәң қилишни,
Бармақлиримға урушни үгитидиған,
Мениң Қорам Тешим Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун!
2 Мениң өзгәрмәс шәпқитим вә мениң қорғиним,
Мениң егиз мунарим вә ниҗаткарим,
Мениң қалқиним вә таянғиним, мән Униңдин һимайә тапимән;
У Өз хәлқимни қол астимда бойсундурғучидур!
3 И Пәрвәрдигар, Сән униңдин хәвәр алидикәнсән, адәм дегән зади немә?
Униң тоғрилиқ ойлайдикәнсән, инсан балиси дегән немә?
4 Адәм болса бир нәпәстурла, халас;
Униң күнлири өтүп кетиватқан бир көләңгидур, халас.
5 И Пәрвәрдигар, асманларни егилдүрүп чүшкәйсән;
Тағларға тегип улардин ис-түтәк чиқарғайсән;
6 Чақмақларни чаққузуп уларни тарқитивәткәйсән;
Оқлириңни етип уларни қийқас-сүрәнгә салғайсән;
7 Жуқиридин қоллириңни узитип,
Мени азат қилғайсән;
Мени улуқ сулардин,
Яқа жуттикиләрниң чаңгилидин чиқарғайсән.
8 Уларниң ағзи қуруқ гәп сөзләйду,
Оң қоли алдамчи қолдур.
9 И Худа, мән Саңа атап йеңи нахша ейтимән;
Онтарға тәңкәш болуп Саңа күйләрни ейтимән.
10 Сән падишаларға ниҗатлиқ-ғәлибә беғишлайсән;
Қулуң Давутни әҗәллик қиличтин қутулдурисән.
11 Мени қутулдурғайсән, ят жуттикиләрниң қолидин азат қилғайсән;
Уларниң ағзи қуруқ гәп сөзләйду,
Оң қоли алдамчи қолдур.
12 Шундақ қилип оғуллиримиз яшлиғида пухта йетилгән көчәтләргә охшайду,
Қизлиримиз ордичә нәқишләнгән түврүкләрдәк болиду;
13 Ашлиқ амбарлиримиз толдурулуп,
Түрлүк-түрлүк озуқлар билән тәминләйдиған,
Қойлиримиз отлақлиримизда миңлап, түмәнләп қозилайдиған;
14 Калилиримиз боғаз болидиған;
Һеч ким бесип кирмәйдиған, һеч ким җәңгә чиқмайдиған;
Кочилиримизда һеч җедәл-ғовға болмайдиған;
15 Әһвали шундақ болған хәлиқ немидегән бәхитликтур!
Худаси Пәрвәрдигар болған хәлиқ бәхитликтур!