Зәбур
1
Биринчи Бөлүм •••• 1-күй •••• Итаәтмән адәмниң бәхити
Рәзилләрниң гепи бойичә маңмайдиған,
Гунакарларниң йолида турмайдиған,
Мәсқирә қилғучиниң орнида олтармайдиған адәм бәхит тапур!
Униң хурсәнлиги пәқәт Пәрвәрдигарниң тәврат-қанунидилидур;
У Пәрвәрдигарниң қанунини кечә-күндүз сеғинип ойлайду.
У худди ериқ бойиға тикилгән,
Өз пәслидә мевисини беридиған,
Йопурмақлири солашмайдиған дәрәқтәктур;
У немила қилса ронақ тапиду.  
Рәзил адәмләр болса ундақ болмас;
Улар худди шамал учуривәткән тозандәктур.
Шуниң үчүн рәзилләр сорақ күнидә тик туралмайду,
Гунакарлар һәққанийларниң җамаитидә һеч бешини көтирип туралмайду.
Чүнки Пәрвәрдигар һәққанийларниң йолини көңлигә пүккән;
Рәзилләрниң йоли болса йоқилиду.
 
 
1:1 Зәб. 25:4-5; Пәнд. 1:10, 15; 4:14, 15; 1Кор. 15:33; Әф. 5:11 1:2 Қан. 6:6-9; 17:19; Йә. 1:8; Зәб. 111:1; 118:1 1:3 «У немила қилса ронақ тапиду» — бу йәрдики «у», Худаниң йолида маңидиған адәмләрни көрситиду. 1:3 Йәр. 17:8 1:4 Аюп 21:18; Зәб. 34:5; Йәш. 17:13; 29:5; Һош. 13:3