Йоел
1
Чекәткә апити Пәрвәрдигарниң күнигә бешарәт бериду
1 Пәрвәрдигарниң Петуелниң оғли Йоелға чүшкән сөзи: —
2 «И қерилар, аңлаңлар;
Зиминда барлиқ туруватқан һәммәйлән, қулақ селиңлар;
Өз күнлириңларда яки ата-бовилириңларниң күнлиридиму шундақ бир иш болуп баққанму?
3 Балилириңларға шуни ейтип бериңлар,
Балилириңлар өз балилириға ейтсун,
Уларму келәр дәвиргә ейтсун: —
4 «Чишлигүчи қурут» қалдурғанни чекәткә йәп болди,
Чекәткә қалдурғанни чекәткә личинкилири йәп болди,
Чекәткә личинкилири қалдурғанни «вәйранчи қурут»лар йәп болди.
5 Әй, һарақкәшләр, ойғинип қаттиқ жиғлаңлар,
Һувлишиңлар, и шарап ичкүчиләр,
Йеңи шарап түпәйлидин —
Чүнки у ағзиңдин елип ташланди.
6 Чүнки бир хәлиқ, күчлүк, сансизлиған хәлиқ,
Зиминим үстигә бесип кәлди;
Униң чишлири болса ширниң чишлири,
Униңда ширниң һиңгаң чишлири бардур;
7 У Мениң үзүм таллиримни вәйранә қиливәтти,
Әнҗир дәриғимниң қовзақлирини сийривәтти,
Уларни ялаңачлап, ташливәтти;
Уларниң шахлири ақливетилди.
8 Яшлиғидики ери үчүн матәм тутуп бөз кийимләргә оранған нәвҗувандәк қаттиқ пиған чекиңлар;
9 Пәрвәрдигарниң өйи «ашлиқ һәдийә»дин һәм «шарап һәдийә»ләрдин мәһрум қилинди;
Каһинлар, йәни Пәрвәрдигарниң хизмәтчилири матәм тутиду.
10 Етизлар чөлдәрәп кәтти,
Зимин матәм тутиду;
Чүнки зираәтләр ғазан болди,
Йеңи шарап қуруп кәтти,
Зәйтун мейи қағҗириди.
11 Һәй деханлар, уюлуңлар;
Буғдайлар һәм арпилар үчүн ялвуруңлар, и үзүмчиләр,
Чүнки етизларниң һосуллири қуруп кәтти.
12 Үзүм тели қағҗирап кәтти,
Әнҗир дәриғи солишип қалди,
Анар дәриғи, хорма палмиси һәм алма дәриғиму,
Даладики барлиқ дәрәқләр солишип кәтти;
Бәрһәқ, шатлиқму адәм балилирида солишип кәтти.
13 Белиңларни бағлаңлар, пәряд оқуңлар, и каһинлар;
Һувлаңлар, и қурбангаһниң хизмәтчилири;
Кечичә бөз кийимләрни кийип дүм йетиңлар, и Худаниң хизмәтчилири;
Чүнки Худайиңларниң өйидин «ашлиқ һәдийә» һәм «шарап һәдийә» үзүлүп қалди.
14 «Роза тутайли» дәп Худаға мәхсус бир мәзгилни айриңлар,
Җамаәткә мәхсус жиғилимиз, дәп җакалаңлар;
Ақсақалларни, зиминда туруватқанларниң һәммисини Пәрвәрдигар Худайиңларниң өйигә жиғип,
Пәрвәрдигарға налә көтириңлар!
15 «Аһ, шу күн!
Чүнки Пәрвәрдигарниң күни йеқинлашти,
У Һәммигә Қадир тәрипидин һалакәт болуп келиду.
16 Мана, ғиза көз алдимиздин елип ташланди әмәсму?
Шатлиқ, хошаллиқ Худайимизниң өйидин елип ташланди әмәсму?
17 Уруқлар топа-чалмилар астида чирип кәтти,
Амбарлар харабиләшти,
Боғузханилар ғулап чүшти;
Чүнки зираәтләр ғазаң болди.
18 Чарпайлар шундақ һөкиришип кәтти!
Кала падилири патипарақ болди,
Отлақни тапалмиғач;
Қой падилириму өзи «гунайимиз бар» дегәндәк мәйүсләнди;
19 Аһ, Пәрвәрдигар, нида қилимән Саңа;
Чүнки от ялқунлири җаңгалдики от-чөпләрни йәвәтти,
Ялқун даладики барлиқ дәрәқләрни көйдүрүвәтти.
20 Даладики һайванларму Саңа нида қилиду,
Чүнки ериқ-өстәңләр қуруп кәтти,
От-ялқун җаңгалдики от-чөпләрни йәвәтти.