74
Asaf’ın Maskili
1 Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?
Otlağının koyunlarına karşı öfken
Neden için için yanıyor?
2 Eskiden satın aldığın topluluğunu,
Mirasın olmak üzere kurtardığın oymağı,
Üzerinde yaşadığın Siyon Dağı’nı hatırla.
3 Ayaklarını sonsuz yıkıntılara doğru kaldır,
Düşman kutsal yerde her kötülüğü etti.
4 Düşmanların senin toplantı yerinin ortasında kükrüyor.
İşaret olarak kendi bayraklarını diktiler.
5 Gür bir ormanı kesen
Baltalı adamlar gibi davrandılar.
6 Şimdi onun bütün oyma işlerini
Balta ve çekiçlerle kırıyorlar.
7 Tapınağını yakıp yıktılar.
Adını taşıyan konutu kirlettiler.
8 Yüreklerinde, “Onları tamamen ezeceğiz” dediler.
Ülkede Tanrı'ya tapınılan her yeri yaktılar.
9 Hiçbir mucizevi belirti görmüyoruz.
Artık peygamber yok
İçimizde ne kadar süreceğini bilen de yok.
10 Düşman ne zamana dek azarlayacak, ey Tanrı?
Düşman sonsuza dek mi senin ismine sövecek?
11 Elini, sağ elini niçin geri çekiyorsun?
Onu göğsünden çıkar ve onları yakıp kül et!
12 Ama Tanrı eski zamanlardan beri Kralım’dır,
Tüm yeryüzünde kurtuluş sağlar.
13 Gücünle denizi yardın.
Sulardaki deniz canavarlarının kafasını kırdın.
14 Sen Livyatan'ın başlarını parçaladın.
Onu yiyecek olarak insanlara ve çöl canlılarına verdin.
15 Sen pınarı ve kaynağı fışkırttın.
Güçlü ırmakları kuruttun.
16 Gündüz senindir, gece de senin.
Işığı ve güneşi sen hazırladın.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen belirledin.
Yazı ve kışı yaratan sensin.
18 Düşmanın seninle alay ettiğini unutma, ey Yahve.
Akılsız bir halk senin adına küfretti.
19 Kendi kumrunun canını canavarlara teslim etme.
Yoksullarının yaşamını sonsuza dek unutma.
20 Antlaşmanı say,
Çünkü yeryüzünün karanlık yerleri
Zorbalık inleriyle dolmuş.
21 Ezilen utanç içinde geri dönmesin.
Yoksul ve muhtaçlar senin adını yüceltsinler.
22 Kalk, ey Tanrı! Kendi davanı savun.
Akılsızın bütün gün seninle nasıl alay ettiğini hatırla.
23 Düşmanlarının sesini unutma.
Sana karşı ayaklananların patırtısı sürekli yükseliyor.