23
David’in mezmuru
Yahve benim çobanımdır,
Hiç eksiğim olmaz.
Beni yeşil çayırlarda yatırır.
Sakin suların kıyısına götürür.
Canımı tazeler.
Adı uğruna doğruluk yollarında bana rehberlik eder.
Ölüm gölgesindeki vadiden geçsem bile,
Kötülükten hiç korkmam çünkü sen benimlesin.
Senin asan, değneğin, teselli eder beni.
Düşmanlarımın huzurunda, önüme sofra kurarsın.
Başımı yağla meshedersin.
Kâsem taşmakta.
Kesinlikle yaşamımın bütün günlerinde iyilik ve sevgi izleyecek beni.
Sonsuza dek Yahve’nin evinde oturacağım.