104
1 Ey canım, Yahve’yi öv,
Ey Yahve, Tanrım, çok büyüksün.
Saygınlık ve heybetle giyinmişsin.
2 O’dur bir giysi gibi kendini ışıkla örten.
Gökleri bir perde gibi geren.
3 O’dur odalarının en üstünü sular üzerine kuran,
Bulutları kendine araba eden,
Rüzgârın kanatları üzerinde yürüyen.
4 O’dur habercilerini rüzgârlar,
Hizmetkârlarını ateş alevleri yapan.
5 Yeryüzünün temellerini attın,
Sonsuza dek sarsılmasın diye.
6 Bir kaftan gibi onu derinlikle kapladın.
Sular dağların üzerinde durdu.
7 Senin azarlamandan sular kaçtı,
Gürleyişinin sesiyle hemen çekildiler.
8 Dağlar yükseldi,
Vadiler battı,
Onlar için belirlediğin yere doğru.
9 Üstünden geçmesinler diye bir sınır çektin,
Ta ki, yeryüzünü kaplamak için bir daha dönmesinler.
10 Vadilerde çıkarttığın pınarlar,
Dağların arasında akarlar.
11 Kırdaki bütün hayvanlara içecek verir.
Yaban eşekleri susuzluklarını giderirler.
12 Gökteki kuşlar onların yanında yuva yapar.
Dalların arasında öterler.
13 Dağları odalarından sular.
Yeryüzü işlerinin ürünüyle doldu.
14 Hayvanlar için ot,
İnsanın ekip biçmesi için bitkiler yetiştirirsin,
Öyle ki, topraktan yiyecek çıkarsınlar.
15 İnsanın yüreğini sevindiren şarabı,
Yüzünü aydınlatan yağı,
Yüreğini güçlendiren ekmeği sen verirsin.
16 Yahve’nin ağaçları,
Kendi diktiği Lübnan sedirleri iyi sulanır.
17 Kuşlar orada yuva yaparlar.
Leylek ise evini selvi ağaçlarına yapar.
18 Yüksek dağlar yaban keçileri içindir.
Kayalar, kaya porsuklarının sığınağıdır.
19 Ayı mevsimler için belirledi.
Güneş batacağı zamanı bilir.
20 Karartırsın, gece olur,
O zaman tüm orman hayvanları çıkar.
21 Genç aslanlar avlarının peşinden kükrer,
Tanrı’dan yiyeceklerini isterler.
22 Güneş doğar, çekilirler,
İnlerinde yatarlar.
23 İnsan işine gider,
Akşama kadar çalışır.
24 Ey Yahve, işlerin ne çoktur!
Hepsini bilgeliğinle yaptın.
Yeryüzü zenginliklerinle dolu.
25 Deniz var, büyük ve geniş,
İçinde sayısız küçük büyük hayvanlar,
Canlı şeyler bulunur.
26 Oraya gemiler gider,
İçinde oynasın diye yarattığın Livyatan oradadır.
27 Hepsi seni bekliyor,
Ta ki onlara yiyeceklerini vaktinde veresin.
28 Onlara verirsin ve toplarlar.
Elini açarsın, iyilikle doyarlar.
29 Yüzünü gizleyince sıkıntıya düşerler.
Soluklarını kesince ölüp toza dönerler.
30 Ruhunu gönderirsin, yaratılırlar.
Yerin yüzünü yenilersin.
31 Yahve’nin yüceliği sonsuza dek sürsün.
Yahve işleriyle sevinsin.
32 O yeryüzüne bakar, yer titrer.
Dağlara dokunur ve onlar tüter.
33 Yaşadığım sürece Yahve’ye ezgiler söyleyeceğim.
Var oldukça Tanrım’ı ezgilerle öveceğim.
34 Düşüncem O’na hoş görünsün.
Ben Yahve ile sevineceğim.
35 Günahkârlar yeryüzünde tükensin.
Artık kötüler olmasın.
Ey canım, Yahve’yi öv.
Yah’ı öv!