2
1 O günlerde, Sezar Augustus'tan bütün dünyanın kaydı yapılsın diye bir buyruk çıktı.
2 Bu ilk kayıt, Kirinius’un Suriye valisi olduğu zaman yapıldı.
3 Herkes kayıt olmak için kendi kentine gitti.
4 Yosef de David’in aile evinden olduğu için Galile’nin Nasıra kentinden Yahudiye’ye, David’in kenti Beytlehem’e gitti.
5 Orada, gebe olan nişanlısı Mariyam’la birlikte kayıt olacaktı.
6 Onlar oradayken, Mariyam’ın doğurma günü geldi.
7 İlk oğlunu doğurdu. O’nu kundağa sarıp bir yemliğe yatırdı. Çünkü onlar için handa yer yoktu.
8 Aynı yörede, sürülerinin başında nöbet tutarak geceleyin kırda kalan çobanlar vardı.
9 İşte, Efendi’nin bir meleği onların yanında durdu ve Efendi’nin görkemi çevrelerini aydınlattı. Dehşete kapıldılar.
10 Melek onlara, “Korkmayın, çünkü işte, size tüm insanlığı çok sevindirecek bir haber müjdeliyorum” dedi.
11 “Bugün size, David’in kentinde bir Kurtarıcı doğdu. Bu, Efendi olan Mesih’tir.
12 İşte size işaret: Kundağa sarılmış ve yemlikte yatan bir bebek bulacaksınız.”
13 Ansızın melekle birlikte kalabalık bir göksel bir ordu vardı ve Tanrı’yı överek dediler:
14 “En yücelerde Tanrı’ya yücelik olsun, Yeryüzünde esenlik, insanlara iyilik olsun.”
15 Melekler yanlarından ayrılıp göğe çekilince, çobanlar birbirlerine, “Haydi, şimdi Beytlehem’e gidelim ve Efendi’nin bize bildirdiği olup biten bu şeyi görelim” dediler.
16 Koşarak geldiler. Mariyam’ı Yosef’i ve yemlikte yatan bebeği buldular.
17 Bunu gördüklerinde, çocuk hakkında kendilerine anlatılanları etrafa yaydılar.
18 Bunu duyanların hepsi çobanların kendilerine söylediklerine şaştılar.
19 Ama Mariyam bütün bu sözleri yüreğinde saklıyor, üzerinde derin derin düşünüyordu.
20 Çobanlar, kendilerine söylendiği gibi, duydukları ve gördükleri her şey için Tanrı’yı yüceltip överek geri döndüler.
21 Sekizinci gün, çocuğun sünnet zamanı dolunca, anne rahmine düşmeden meleğin söylemiş olduğu gibi, O’na Yeşua adı verildi.
22 Moşe’nin Yasası’na göre arınma günleri dolunca, Yosef’le Mariyam çocuğu Efendi’ye sunmak için Yeruşalem’e,
23 Yasa’da yazıldığı gibi, “Rahmi açan her erkek çocuk Efendi’ye kutsal sayılacak”
24 Yasa’da da denildiği gibi, kurban olarak “bir çift kumru ya da iki güvercin” sunmaya götürdüler.
25 İşte o sırada, Yeruşalem’de Şimon adında bir adam vardı. Şimon doğru ve inançlı biriydi. İsrael’in teselli bulmasını bekliyordu. Kutsal Ruh onun üzerindeydi.
26 Efendi’nin Mesih’ini görmeden ölmeyeceği Kutsal Ruh tarafından kendisine açıklanmıştı.
27 Şimon Ruh’da tapınağın içine geldi. Yosef’le Mariyam,
Yasa’ya göre adet olanı ailesi O'nun için yapmak üzere küçük Yeşua’yı tapınağa getirdiklerinde,
28 Şimon O’nu kucağına aldı. Tanrı’yı yücelterek şunları söyledi:
29 “Ey Efendim, sözüne göre,
Artık esenlik içinde hizmetkarını bırakıyorsun,
30 Çünkü gözlerim kurtarışını gördü,
31 Bütün halkların önünde hazırladığın;
32 Ulusları aydınlatıp,
Halkın İsrael’in yüceliği olan ışığı gördüm.”
33 Yosef’le annesi O’nun hakkında söylenen şeylere şaştılar.
34 Şimon onları kutsadı ve annesi Mariyam’a şöyle dedi: “İşte, bu çocuk İsrael’de birçoklarının düşmesi ve kalkması için atanmıştır. Hem de karşı konuşulacak bir belirtidir.
35 Birçoklarının yüreğindeki düşünceleri açığa çıkarırken, senin kendi canını da bir kılıç delecek.”
36 Aşer oymağından Fanuel’in kızı Anna adında çok yaşlı bir peygamber vardı. Kızlığından sonra kocasıyla yedi yıl yaşamıştı.
37 Seksen dört yıldır duldu. Tapınaktan ayrılmaz, gece gündüz oruçla, duayla tapınırdı.
38 Tam o saatte çıkan Anna, Tanrı’ya şükrederek Yeruşalem’in kurtuluşunu bekleyen herkese Yeşua’dan söz etmeye başladı.
39 Efendi’nin Yasası uyarınca gereken her şeyi tamamladıktan sonra Yosef’le Mariyam Galile’ye, kendi kentleri Nasıra’ya döndüler.
40 Çocuk büyüyor, ruhta güçleniyor, bilgelikle doluyordu. Tanrı’nın lütfu O’nun üzerindeydi.
41 Anne babası her yıl Pesah Bayramı’nda Yeruşalem’e giderdi.
42 Yeşua on iki yaşındayken, bayram geleneği uyarınca Yeruşalem’e çıktılar.
43 Bayram günleri doldurup eve dönerlerken küçük Yeşua Yeruşalem’de geride kaldı. Mariyam’la Yosef bunu bilmiyordu.
44 O’nun yol arkadaşlarıyla birlikte olduğunu düşünerek bir günlük yol mesafesi gittiler. Sonra O’nu akrabalar ve tanıdıklar arasında aradılar.
45 O’nu bulamayınca, O’nu arayarak Yeruşalem’e döndüler.
46 Üç gün sonra O’nu tapınakta, öğretmenler arasında otururken buldular. Onları dinliyor, sorular soruyordu.
47 O’nu dinleyenlerin hepsi anlayışına ve verdiği yanıtlara hayran kalıyorlardı.
48 Mariyam ve Yosef O’nu görünce şaşırdılar. O’na, “Oğlum, bize neden böyle davrandın? İşte, babanla ben kaygı içinde seni arıyorduk” dedi.
49 Onlara, “Beni neden arıyorsunuz? Babamın evinde olmam gerektiğini bilmiyor muydunuz?” dedi.
50 Onlar kendilerine söylemiş olduğu O'nun bu sözünü anlamadılar.
51 Yeşua onlarla birlikte yola koyulup Nasıra’ya geldi. Onlara itaat ederdi. Annesi bütün bu sözleri yüreğinde sakladı.
52 Yeşua, bilgelikte ve boyda büyüyordu, Tanrı’nın ve insanların beğenisininde de öyle.