1 Yosef babasının yüzü üzerine kapandı. Onun üzerinde ağladı ve onu öptü. 2 Yosef hekim hizmetkârlarına babasını mumyalamalarını buyurdu. Hekimler İsrael'i mumyaladılar. 3 Onun için kırk günlük bir süre kullanıldı. Çünkü mumyalamak için gereken gün sayısı bu kadardı. Mısırlılar İsrael için yetmiş gün yas tuttular.

4 Onun için yas günleri geçince, Yosef Firavun'un ev halkına, “Eğer şimdi gözünüzde lütuf bulduysam, lütfen Firavun’un kulağına seslenip şöyle deyin, 5 ‘Babam, İşte, ben ölüyorum. Beni Kenan diyarında kendim için kazdığım mezara gömeceksin diyerek bana ant içtirdi. Bu nedenle, lütfen izin verin şimdi çıkıp babamı gömüp geleyim.’ ” dedi.

6 Firavun, “Git, babanı sana ant içirdiği gibi göm” dedi.

7 Yosef babasını gömmek için çıktı. Firavun’un bütün hizmetkârları, evinin ileri gelenleri, Mısır diyarının bütün ileri gelenleri, 8 Yosef’in bütün ev halkı, kardeşleri ve babasının ev halkı onunla birlikte çıktılar. Goşen diyarında yalnızca çocuklarını, sürülerini ve sığırlarını geride bıraktılar. 9 Savaş arabaları ve atlılar onunla birlikte çıktılar. Kalabalık bir topluluk oldular. 10 Şeria Irmağı'nın ötesindeki Atad'ın harman yerine varınca, yüksek sesle acı acı ağıt yaktılar. Babası için yedi gün yas tuttular. 11 Ülkede yaşayan Kenanlılar, Atad'ın harman yerindeki yası görünce, “Bu, Mısırlılar'ın hüzünlü yasıdır” dediler. Bu nedenle Yarden'ün ötesinde olan o yere Avel-Misrayim (Mısırlılar’ın yası) adı verildi. 12 Oğulları ona tam kendilerine buyurduğu gibi yaptı. 13 Onu Kenan ülkesine götürdüler. Avraham’ın mezar yeri olarak Hititli Efron’dan tarlasıyla birlikte mülk olarak satın almış olduğu Mamre karşısında Makpela Tarlası'ndaki mağaraya gömdüler. 14 Yosef, kendisi, kardeşleri ve babasını gömmek için onunla birlikte gelenlerin hepsi babasını gömdükten sonra Mısır'a döndüler.

15 Yosef’in kardeşleri babalarının öldüğünü görünce, “Belki Yosef bizden nefret edecek ve ona yaptığımız bütün kötülüklerin karşılığını bize ödetecek” dediler. 16 Yosef’e haber gönderip şöyle dediler: “Baban ölmeden önce şöyle buyurmuştu: 17 ‘Yosef’e şunu söyleyin: Şimdi lütfen kardeşlerinin itaatsizliğini ve günahlarını bağışla. Çünkü sana kötülük ettiler.’ Şimdi, lütfen babanın Tanrısı'nın hizmetkârlarının itaatsizliğini bağışla.” Yosef onlar kendisiyle konuşurken ağladı. 18 Kardeşleri de gidip onun önünde yere kapandılar ve şöyle dediler: “Bak, biz senin hizmetkârlarınız.” 19 Yosef onlara, “Korkmayın, çünkü ben Tanrı'nın yerinde miyim? 20 Siz bana kötülük düşündünüz, ama Tanrı bugün olduğu gibi birçok halkın yaşamını kurtarmak için bunu iyiliğe çevirdi. 21 Bu nedenle şimdi korkmayın. Size ve çocuklarınıza bakacağım.” Onları teselli ederek yumuşak bir şekilde onlarla konuştu.

22 Yosef, babasının ev halkıyla birlikte Mısır'da yaşıyordu. Yosef yüz on yıl yaşadı. 23 Yosef üçüncü kuşaktan Efraim'in çocuklarını gördü. Manaşşe oğlu Makir'in çocukları da Yosef'in dizleri üzerinde doğdu. 24 Yosef kardeşlerine, “Ben ölüyorum” dedi, “Tanrı sizi mutlaka ziyaret edecektir ve sizi bu ülkeden Avraham’a, İshak'a ve Yakov'a ant içerek söz verdiği ülkeye götürecektir.” 25 Yosef İsraelliler'den, “Tanrı mutlaka sizi ziyaret edecektir, kemiklerimi buradan çıkaracaksınız” diye ant içirdi. 26 Böylece Yosef yüz on yaşında öldü. Onu mumyaladılar ve Mısır'da bir tabuta koydular.