١٢
إِزْڒِي ن ؤُصبّحْ زِي صِيهْيُونْ
١ ”ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيذْ: ’نشّْ تّْقَاذِيغْ شكْ، أَ سِيذِي، أَقَا ثُوغَا شكْ ثْخيّْقذْ خَافِي، مَاشَا أَغْضَابْ نّشْ إِنّقْڒبْ ؤُ شكْ ثسّْفوَّاجذْ خَافِي.
٢ خْزَارْ، أَربِّي ذ أَسنْجمْ إِنُو، نشّْ أَذْ خَاسْ تّشْڒغْ،عمَّارْصْ أَذْ ڭّْوذغْ، مَاغَارْ سِيذِي إِنُو، سِيذِي، أَقَا-ث ذ جّهْذْ ذ ؤُزهِّيذْ إِنُو، نتَّا إِذْوڒْ أَيِي ذ أَسنْجمْ.‘
٣ كنِّيوْ أَذْ ثَايْممْ أَمَانْ س ڒفْرَاحثْ زِي ثَاڒَاوِينْ ن ؤُسنْجمْ.“
٤ ”ذڭْ وَاسّْ نِّي أَذْ ثِينِيمْ: ’قَاذَامْ إِ سِيذِي، ڒَْاغَامْ إِسمْ نّسْ، سشْنمْ ثِيمڭَّا نّسْ جَارْ ڒڭْنُوسْ، بَارّْحمْ أَقَا إِسمْ نّسْ إِعُودْجْ!
٥ زهّْذمْ إِ سِيذِي، مَاغَارْ نتَّا إِڭَّا ثِيمسْڒَايِينْ ثِيمقّْرَانِينْ. أجّْ أَيَا أَذْ إِتّْوَاسّنْ ذِي مَارَّا ثَامُّورْثْ.
٦ سْڒِيوْڒوْ ؤُغنّجْ، أَ شمْ ثنِّي إِزدّْغنْ ذِي صِيهْيُونْ، مِينْزِي ذ أَمقّْرَانْ أَمْقدَّاسْ ن إِسْرَائِيل ذِي ڒْْوسْطْ نّمْ.‘ “