سرود عروسی پادشاه
مزمور ۴۵
برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». قصیدۀ پسران قورَح. ترانۀ عاشقانه.
1 در حالی که این سرود را برای پادشاه می‌سرایم،
کلماتی زیبا فکرم را پر می‌سازند.
همچون قلمی در دست شاعری توانا،
زبانم آماده سرودن است.
2 تو از همهٔ انسانها زیباتری؛
از لبانت نعمت و فیض می‌چکد.
خداوند تو را تا ابد متبارک ساخته است.
3 ای دلاور،
شمشیر جلال و جبروتت را بر کمر خویش ببند
و شکوهمندانه بر اسب خویش سوار شو
4 تا از حقیقت و عدالت و تواضع دفاع کنی.
قدرت بازوی تو پیروزی بزرگی را نصیب تو می‌گرداند.
5 تیرهای تیز تو به قلب دشمنانت فرو می‌روند؛
و قومها در برابر تو سقوط می‌کنند.
6 ای خدا، سلطنت تو تا ابد برقرار است؛
اساس حکومت تو، بر عدل و راستی است.
7 عدالت را دوست داری و از شرارت بیزاری؛
بنابراین، خدا، یعنی خدای تو،
تو را بیش از هر کس دیگر به روغن شادمانی مسح کرده است.
8 همهٔ لباسهایت به بوی خوش مُر و عود و سلیخه آمیخته است؛
در کاخ عاج تو، نوای موسیقی گوشهایت را نوازش می‌دهد.
9 ندیمه‌های دربارت، شاهزادگانند؛
در سمت راست تو، ملکه با لباس مزین به طلای خالص، ایستاده است.
10 ای دختر، به نصیحت من گوش کن.
قوم و خویش و زادگاه خود را فراموش کن
11 تا پادشاه شیفتهٔ زیبایی تو شود.
او را اطاعت کن، زیرا او سَروَر توست.
12 اهالی سرزمین صور با هدایا نزد تو خواهند آمد
و ثروتمندان قوم تو طالب رضامندی تو خواهند بود.
13 عروسِ پادشاه را نگاه کنید!
او در درون کاخش چه زیباست!
لباسهایش زربافت می‌باشد.
14 او را با لباس نقشدارش نزد پادشاه می‌آورند؛
ندیمه‌هایش نیز از پی او می‌آیند.
15 آنان با خوشی و شادمانی به درون کاخ پادشاه هدایت می‌شوند.
16 ای پادشاه، تو صاحب پسران بسیار خواهی شد
و آنها نیز مانند اجدادت تاج شاهی را بر سر خواهند نهاد،
و تو ایشان را در سراسر جهان به حکمرانی خواهی گماشت.
17 نام تو را در تمام نسلها شهرت خواهم داد،
و همهٔ مردم تا ابد سپاسگزار تو خواهند بود.