۱  ۲  «آیا این را انصاف می‌شماری که گفتی من از خدا عادل تر هستم؟ ۳  زیرا گفته‌ای برای توچه فایده خواهد شد، و به چه چیز بیشتر از گناهم منفعت خواهم یافت. ۴  من تو را جواب می‌گویم ورفقایت را با تو. ۵  به سوی آسمانها نظر کن و ببین وافلاک را ملاحظه نما که از تو بلندترند. ۶  اگر گناه کردی به او چه رسانیدی؟ و اگر تقصیرهای تو بسیار شد برای وی چه کردی؟ ۷  اگر بی‌گناه شدی به او چه بخشیدی؟ و یا از دست تو چه چیز را گرفته است؟ ۸  شرارت تو به مردی چون تو (ضرر می‌رساند) و عدالت تو به بنی آدم (فایده می‌رساند). ۹  از کثرت ظلمها فریاد برمی آورند واز دست زورآوران استغاثه می‌کنند، ۱۰  و کسی نمی گوید که خدای آفریننده من کجا است که شبانگاه سرودها می‌بخشد ۱۱  و ما را از بهایم زمین تعلیم می‌دهد، و از پرندگان آسمان حکمت می‌بخشد. ۱۲  پس به‌سبب تکبر شریران فریادمی کنند اما او اجابت نمی نماید، ۱۳  زیرا خدابطالت را نمی شنود و قادر مطلق برآن ملاحظه نمی فرماید. ۱۴  هرچند می‌گویی که او رانمی بینم، لیکن دعوی در حضور وی است پس منتظر او باش. ۱۵  و اما الان از این سبب که درغضب خویش مطالبه نمی کند و به کثرت گناه اعتنا نمی نماید، ۱۶  از این جهت ایوب دهان خودرا به بطالت می‌گشاید و بدون معرفت سخنان بسیار می‌گوید.»