10
1 ปี้น้องผู้เจื้อตังหลาย ใจ๋ของข้าพเจ้าก็อ้อนวอนต่อพระเจ้ากับใค่หื้อจาวอิสราเอลได้ฮับความรอดป๊นบาปโต้ษแต๊ๆ
2 ข้าพเจ้าเป๋นพยานหื้อจาวยิวว่า หมู่เขาเอาแต๊เอาว่าในก๋านฮับใจ๊พระเจ้า แต่บ่ได้เข้าใจ๋ก๋านฮับใจ๊อย่างถูกต้อง
3 ย้อนว่าหมู่เขาบ่ฮู้ตางตี้จะเยียะหื้อเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม หมู่เขาฮิหาตางเอาคนเดียว โดยบ่ยอมฮับวิธีของพระเจ้าตี้จะเยียะหื้อเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม
4 พระคริสต์เป๋นผู้ยกเลิกตางตี้เยียะหื้อเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรมโดยก๋านเยียะต๋ามบทบัญญัติ เปื้อหื้อกู้คนตี้มีความเจื้อได้เป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม
กู้คนรอดป๊นบาปโต้ษได้
5 โมเสสได้เขียนเถิงก๋านเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรมโดยเยียะต๋ามบทบัญญัติไว้ว่า “คนตี้เยียะต๋ามบทบัญญัติกู้ข้อ ก็จะได้จีวิตตางบทบัญญัตินั้น”
6 แต่คนถูกต้องต๋ามธรรมโดยก๋านเจื้อวางใจ๋พระเยซู โมเสสได้เขียนไว้ว่า “บ่ดีกึ๊ดในใจ๋ว่า ‘ใผจะขึ้นสวรรค์’ ” (คือว่า จะเจิญพระคริสต์ลงมาในโลกเปื้อจ้วยหมู่เฮาหื้อรอดป๊นบาปโต้ษ)
7 “กาว่ากึ๊ดว่า ‘ใผจะลงไปในตี้เลิ็กตี้สุดในแดนคนต๋าย’ ” (คือว่าจะเจิญพระคริสต์เป๋นขึ้นจากความต๋าย)
8 แต่พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า “ถ้อยกำนั้นอยู่ใก้ต้าน อยู่ในปากกับอยู่ในใจ๋ของต้าน” คือข้อความตี้เกี่ยวกับความเจื้อตี้หมู่เฮาบอกอยู่นี้
9 คือว่าถ้าต้านจะยอมฮับด้วยปากของต้านว่า “พระเยซูเป๋นองค์พระผู้เป๋นเจ้า” กับในใจ๋ก็เจื้อว่าพระเจ้าเยียะหื้อพระเยซูเป๋นขึ้นจากความต๋ายแล้ว ต้านก็จะรอดป๊นบาปโต้ษ
10 ย้อนว่าเมื่อในใจ๋ของต้านเจื้อ ต้านก็เป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม เมื่อยอมฮับด้วยปากของต้านก็จะได้ฮับความรอดป๊นบาปโต้ษ
11 ย้อนพระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า “คนใดตี้เจื้อในพระองค์จะบ่ผิดหวังเลย”
12 พระเจ้าถือว่าจาวยิวกับคนต่างจ้าดบ่ต่างกั๋น ย้อนพระองค์เป๋นองค์พระผู้เป๋นเจ้าของกู้คน กับพระองค์จะปั๋นปอนอย่างเต๋มตี้หื้อกับกู้คนตี้อ้อนวอนขอพระองค์
13 ย้อนว่า “กู้คนตี้อ้อนวอนขอองค์พระผู้เป๋นเจ้า คนนั้นจะรอดป๊นบาปโต้ษ”
14 แต่หมู่เขาจะอ้อนวอนขอพระองค์จ้วยหื้อรอดได้จาใด ถ้ายังบ่เจื้อพระองค์ หมู่เขาจะเจื้อพระองค์ได้จาใด ถ้ายังบ่ได้ยินเรื่องของพระองค์ หมู่เขาจะได้ยินได้จาใด ถ้าบ่มีใผบอกข่าวเรื่องพระองค์หื้อฟัง
15 กับหมู่เขาจะไปบอกได้จาใด ถ้าบ่มีใผใจ๊หมู่เขาไป อย่างตี้พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า “ก็เป๋นสิ่งตี้ดีนักขนาดตี้มีคนมาบอกข่าวดี”
16 แต่บ่ใจ้กู้คนตี้ได้ยอมฮับข่าวดีนั้น เหมือนอย่างตี้อิสยาห์อู้ไว้ว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป๋นเจ้า มีใผพ่องตี้เจื้อในสิ่งตี้หมู่เขาได้ยินจากหมู่เฮา”
17 ย้อนจาอั้นความเจื้อเกิดขึ้นได้เมื่อได้ยินข่าวดี คนจะได้ยินข่าวดีได้ก็เมื่อมีก๋านบอกเรื่องพระเยซูคริสต์
18 ข้าพเจ้าใค่ถามว่า “หมู่จาวอิสราเอลยังบ่ได้ยินเรื่องข่าวดีนั้นเตื้อกา” หมู่เขาได้ยินแล้วแน่นอน ต๋ามตี้พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า
“เสียงของหมู่เขาดังไปใคว่โลก
กำของหมู่เขาก็ลามไปแผวจ๋นสุดแผ่นดินโลก”
19 ข้าพเจ้าขอถามแหมว่า “หมู่จาวอิสราเอลฟังแล้วบ่เข้าใจ๋กา” โมเสสเป๋นคนเก๊าตี้บอกจาวอิสราเอลว่า
“เฮาจะเยียะหื้อเจ้าขอยจ้าดกระจอก
เฮาจะเยียะหื้อเจ้าโขดย้อนจ้าดตี้ง่าวเซอะ”
20 ต่อมาพระเจ้าก็บอกจาวอิสราเอลผ่านอิสยาห์ตี้ก้าอู้ว่า
“คนตี้บ่ได้เซาะหาเฮา ก็ได้ปะเฮา
คนตี้บ่เกยถามหาเฮา เฮาก็เปิดเผยตั๋วหื้อฮู้”
21 แต่ส่วนจาวอิสราเอล พระเจ้าอู้ว่า
“เฮาได้ยื่นมือออกต้อนฮับวันค่ำ หื้อกับคนตี้หลึกหลึ่งกับบ่ยอมเจื้อฟังเฮา”