5
อานาเนียกับสัปฟีรา
1 มีป้อจายคนนึ่งจื้ออานาเนียกับเมียของเขาจื้อสัปฟีรา ปากั๋นขายตี้ดินของต๋นเหมือนกั๋น
2 แต่เขาเก็บสตางค์เอาไว้บางส่วน เมียของเขาก็ฮู้ก็หันตวย จากนั้นเขาจึงนำเอาสตางค์ส่วนตี้เหลือมาหื้อกับหมู่อัครทูต
3 เปโตรอู้กับอานาเนียว่า “เป๋นจาใดเถิงยอมหื้อซาต๋านครอบงำจิตใจ๋หื้อจุล่ายต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์ แบ่งสตางค์ส่วนนึ่งตี้ได้จากก๋านขายตี้ดินเอาไว้
4 ตี้ดินนั้นก็เป๋นของเจ้าอยู่แล้วก่อนตี้จะขายบ่ใจ้กา หลังจากตี้ขายแล้ว เงินนั้นก็ยังเป๋นสิทธิ์ของเจ้าบ่ใจ้กา แล้วเป๋นจาใดเจ้ากึ๊ดเยียะจาอี้ เจ้าบ่ได้จุล่ายต่อหมู่เฮานา แต่ก่ำลังจุล่ายต่อพระเจ้าเน่อ”
5 เมื่ออานาเนียได้ยินกำว่าจาอั้นก็โก้นลงจั๊กต๋ายขำตี้ คนตังหลายตี้หันจาอั้นก็กั๋วขนาด
6 ป้อจายคนหนุ่มหลายคนก็มาห่อศพอานาเนีย แล้วปากั๋นหามออกไปฝังเหีย
7 หลังจากนั้นบ่เมินประมาณสักสามจั้วโมง เมียของอานาเนียก็เตียวเข้ามา ยังบ่ฮู้เรื่องตี้เกิดขึ้นกับผัวของเขาสักอย่างเตื้อ
8 เปโตรก็ถามนางว่า “บอกเฮาลอว่า เจ้ากับผัวขายตี้ดินได้สตางค์เต้าอี้แต๊กา” สัปฟีราตอบว่า “แม่นแล้ว ได้เต้าอั้นแต๊ๆ”
9 เปโตรก็อู้กับนางว่า “เป๋นจาใดสองคนผัวเมียกู้นี้ เถิงปากั๋นจุล่ายลองดีพระวิญญาณบริสุทธิ์ขององค์พระผู้เป๋นเจ้า ผ่อหั้นแล่ คนหมู่นั้นตี้ไปฝังศพผัวของเจ้าก่ำลังเข้ามา หมู่เขาก็จะปากั๋นหามศพของเจ้าออกไปฝังเหมือนกั๋น”
10 สัปฟีราก็โก้นลงจั๊กต๋ายฮิมตี๋นส่องหน้าเปโตรบ่าเดี่ยวนั้นเลย เมื่อป้อจายหนุ่มหมู่นั้นเตียวเข้ามาก็หันว่านางต๋ายแล้ว หมู่เขาจึงหามศพของนางออกไปฝังไว้แหมะกับผัวของนางหั้น
11 ส่วนคนตังหลายในคริสตจักรตึงหมู่คนอื่นตี้ได้ยินเรื่องตี้เกิดขึ้นนี้ก็ปากั๋นกั๋วขนาด
อัครทูตฮักษาโรคหลายอย่าง
12 หมู่อัครทูตได้แสดงก๋านปาฏิหาริย์ตึงหมายสำคัญหลายอย่างในคนตังหลาย กับหมู่ผู้เจื้อก็มาจุมนุมกั๋นตี้ระเบียงวิหารของซาโลมอน
13 คนอื่นๆ บ่ก้าเข้าไปฮ่วม เถิงแม้ว่าเคารพนับถือหมู่เขานักขนาดก็ต๋าม
14 แต่ยังมีตึงป้อจายแม่ญิงตี้ฮับเจื้อในองค์พระผู้เป๋นเจ้าเข้ามาเพิ่มนักขึ้นติกๆ
15 ย้อนสิ่งตี้หมู่อัครทูตได้เยียะนั้น คนตังหลายก็ปากั๋นหามคนเจ็บคนป่วยไปวางบนตี้นอนกับสาดแล้วไปไว้ข้างตาง เปื้ออย่างหน้อยเวลาตี้เปโตรเตียวก๋ายไป เงาของต้านอาจจะฟาดถูกตั๋วของคนป่วยหมู่นั้นพ่อง แล้วจะหายป่วย
16 มีหมู่คนจ๋ำนวนนักเข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มตี้มาจากหมู่บ้านต่างๆ แวดกรุงหั้น หมู่เขาปาคนป่วยกับคนตี้ตุ๊กทรมานจากผีฮ้ายเข้ามาตวย คนหมู่นี้ก็ฮับก๋านฮักษาหื้อหายหมดกู้คน
หมู่อัครทูตโดนค่ำ
17 มหาปุโรหิตตึงหมู่ของเขาเซิ่งเป๋นสมาชิกสะดูสีก็ขอยหมู่อัครทูตขนาด
18 จึงยับหมู่อัครทูตไปขังคอกไว้
19 แต่เมื่อคืนนั้น ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป๋นเจ้ามาไขปะตู๋คอก แล้วปาหมู่อัครทูตออกจากคอกไป ทูตสวรรค์อู้ว่า
20 “หื้อไปตี้ข่วงพระวิหาร บอกคนตังหลายเถิงเรื่องจีวิตใหม่นี้ตี้หั้นเน่อ”
21 หมู่อัครทูตก็เจื้อฟัง แจ้งบ่แจ้งหมู่เขาก็เข้าไปตี้ข่วงพระวิหาร แล้วตั้งเก๊าสั่งสอนคนตังหลาย
มหาปุโรหิตกับหมู่ของเขาฮ้องหมู่คนเฒ่าคนแก่ของจาวอิสราเอลมาประชุมสภาแซนเฮดริน แล้วใจ๊เจ้าหน้าตี้ไปเอาหมู่อัครทูตออกจากคอกปามาตี้ประชุม
22 แต่เมื่อเจ้าหน้าตี้ไปแผวคอกบ่ปะหมู่อัครทูตอยู่ในหั้น หมู่เขาก็ปิ๊กมารายงานว่า
23 “หมู่เฮาหันคอกปิดแน่นหนาจ้าดดี ยามก็ยังเฝ้าอยู่ตี้ปะตู๋ แต่เมื่อไขปะตู๋เข้าไป ก็บ่หันมีใผอยู่ในหั้นสักคน”
24 เมื่อนายทหารฮักษาพระวิหารตึงหมู่หัวหน้าปุโรหิตได้ยินจาอั้น ก็งืดอิกขะหลิกใจ๋ว่าจะมีอะหยังเกิดขึ้นแหมต่อไป
25 แล้วมีคนนึ่งเข้ามารายงานว่า “หมู่คนตี้ต้านยับไปขังคอกไว้นั้น บ่าเดี่ยวนี้ก่ำลังยืนสั่งสอนคนตังหลายอยู่ตี้ข่วงพระวิหารปู๊นลอ”
26 แล้วนายทหารฮักษาพระวิหารกับเจ้าหน้าตี้ก็ออกไปปาหมู่อัครทูตเข้ามา แต่บ่ใจ๊ก่ำลังบังคับ ย้อนกั๋วคนตังหลายจะเอาบ่าหินขว้างใส่
27 หมู่เขาปาหมู่อัครทูตเข้ามายืนอยู่ต่อหน้าตี้ประชุมสภา แล้วมหาปุโรหิตก็ถามหมู่เขาว่า
28 “หมู่เฮาสั่งห้ามอย่างเด็ดขาดแล้วว่า บ่หื้อสอนในนามของพระเยซูเวลาตี้สั่งสอนบ่ใจ้กา แต่หมู่เจ้าก็ยังเผยแพ่กำสอนของเจ้านี้ไปใคว่กรุงเยรูซาเล็ม แล้วตั้งใจ๋นาบโต้ษหมู่เฮาว่าเยียะหื้อเยซูต้องต๋าย”
29 เปโตรกับหมู่อัครทูตคนอื่นๆ ก็อู้ว่า “หมู่เฮาจ๋ำเป๋นต้องเจื้อฟังกำสั่งของพระเจ้านักเหลือเจื้อฟังกำสั่งของมนุษย์
30 พระเจ้าของป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮาเยียะหื้อพระเยซูเป๋นขึ้นจากความต๋าย ผู้ตี้ต้านตังหลายฆ่าโดยเอาพระองค์เขิงบนไม้ก๋างเขนจ๋นต๋ายนั้น
31 พระเจ้ายกพระเยซูไว้หื้ออยู่ตังเผิกขวาของพระองค์ ในฐานะเป๋นเจ้าเป๋นนายกับเป๋นพระผู้จ้วยหื้อรอดป๊นบาปโต้ษ เปื้อคนจ้าดอิสราเอลจะสามารถกลับใจ๋จากบาป แล้วฮับก๋านยกโต้ษบาป
32 หมู่เฮาเป๋นพยานในเรื่องนี้ พระวิญญาณบริสุทธิ์ตี้พระเจ้ามอบหื้อกับกู้คนตี้เจื้อฟังพระองค์ ก็เป๋นพยานตวยเหมือนกั๋น”
33 เมื่อหมู่สมาชิกในสภาได้ยินจาอั้นก็หมิ้งขนาด กับกึ๊ดว่าจะฆ่าอัครทูตหมู่นี้
34 แต่มีสมาชิกสภาคนนึ่งจื้อกามาลิเอล เป๋นฟาริสีกับเป๋นครูสอนบทบัญญัติตวย เป๋นคนตี้คนตังหลายนับถือ เขาลุกขึ้นยืน แล้วสั่งหื้อปาหมู่อัครทูตออกไปตังนอกเหียสักบึดก่อน
35 แล้วต้านอู้ว่า “จาวอิสราเอลตังหลาย หละวังตั๋วหื้อดีเน่อ ในสิ่งตี้ต้านตังหลายจะเยียะกับป้อจายหมู่นี้
36 จ๋ำได้ก่อต๋อนตี้มีป้อจายคนนึ่งจื้อธุดาสอ้างว่าตั๋วเขาเป๋นผู้ยิ่งใหญ่ มีคนติดต๋ามหลามตวยเขาประมาณสี่ร้อยคน เมื่อเขาถูกฆ่าต๋าย หมู่คนตี้ติดต๋ามเขาก็แตกขะแลขะแจไปเหียหมด บ่หันมีอะหยังเกิดขึ้นสักอย่าง
37 หลังจากธุดาสต๋ายก็มียูดาสจาวกาลิลีแหมคนนึ่ง เมื่อต๋อนตี้จดทะเบียนสำมะโนครัว เขาได้จั๊กจู๋งหมู่คนหื้อติดต๋ามเขาไป แต่เขาก็ถูกฆ่าต๋าย แล้วหมู่ศิษย์ของเขาก็แตกขะแลขะแจไปเหมือนกั๋น
38 บ่าเดี่ยวนี้ก็เหมือนกั๋น ข้าพเจ้าจึงขอแนะนำหมู่ต้านหื้ออยู่ห่างๆ จากคนหมู่นี้ ห้ามยุ่งกับหมู่เขาปะล้ำปะเหลือ ย้อนว่าถ้าแผนก๋านกาว่าก๋านหมู่นี้ของหมู่เขามาจากมนุษย์ ก็จะหุยหายตุยตายไปคนเดียว
39 แต่ถ้าแผนก๋านนี้มาจากพระเจ้าลอ ต้านบ่สามารถเกิ็ดเกิ้งได้เน่อ แล้วต้านก็จะตั้งตั๋วต่อสู้กับพระเจ้า”
40 หมู่เขาก็ยอมฟังกำแนะนำของกามาลิเอล จึงฮ้องหมู่อัครทูตเข้ามา แล้วก็ใจ๊คนเฆี่ยน กับสั่งห้ามบ่หื้ออู้ในนามพระเยซูแหม แล้วก็ปล่อยตั๋วไป
41 หมู่อัครทูตก็ออกจากสภามาด้วยความยินดีขนาด ย้อนว่าพระเจ้าหันว่าหมู่เขามีก้าปอตี้จะฮับก๋านดูถูกดูแควน เปื้อนามของพระเยซู
42 แล้วกู้วันในข่วงพระวิหารตึงในบ้านเฮือนของคนตังหลาย หมู่อัครทูตก็สั่งสอนตึงบอกข่าวดีบ่เกยขาดว่าพระเยซูคือพระคริสต์