22
1 “ป้อแม่ปี้น้องตังหลายบ่าเดี่ยวนี้ขอฟังกำจี๊แจ๋งของข้าพเจ้าสักหน้อยเต๊อะ”
2 เมื่อหมู่เขาได้ยินเปาโลอู้เป๋นภาษาฮีบรู หมู่เขาซ้ำปากั๋นดักเหลือเก่า แล้วเปาโลก็อู้ว่า
3 “ข้าพเจ้าเป๋นจาวยิวเกิดตี้เมืองทาร์ซัสแคว้นซีลีเซีย แต่มาใหญ่ตี้กรุงเยรูซาเล็มนี้ ข้าพเจ้าเป๋นศิษย์ของอาจ๋ารย์กามาลิเอล ต้านอบรมสั่งสอนข้าพเจ้าหื้อเยียะต๋ามบทบัญญัติของป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮาอย่างเคร่งครัด ข้าพเจ้าเป๋นคนตี้กระตือรือร้นต่อพระเจ้าขนาด เหมือนกั๋นกับหมู่ต้านตี้อยู่ตี้นี่วันนี้
4 ข้าพเจ้าเกยค่ำคนตี้ติดต๋ามลัทธินั้นตี้ฮ้องว่า ตางของพระเยซู จ๋นต๋ายก็มี กับยับหมู่เขาตึงป้อจายแม่ญิงไปขังคอกก็มี
5 มหาปุโรหิตกับสภาคนเฒ่าคนแก่ก็เป๋นพยานหื้อข้าพเจ้าได้ ย้อนข้าพเจ้าได้ฮับหนังสือจากหมู่เขา ตี้เขียนเถิงปี้น้องจาวยิวในเมืองดามัสกัส เปื้อมอบอำนาจหื้อข้าพเจ้าไปยับคนตี้หั้น ตี้ติดต๋ามลัทธินั้น แล้วปามาลงโต้ษตี้กรุงเยรูซาเล็ม
6 “เมื่อข้าพเจ้าเตียวตางใก้จะแผวเมืองดามัสกัส เวลาต๋อนนั้นประมาณเตี้ยง จู่ๆ ก็มีแสงแจ้งจากต๊องฟ้าส่องลงมาตี้ตั๋วข้าพเจ้า
7 ข้าพเจ้าก็โก้นลงดิน แล้วได้ยินเสียงอันดังว่า ‘เซาโล เซาโลเหย เจ้าค่ำเฮาเยียะหยัง’
8 ข้าพเจ้าก็ถามไปว่า ‘พระองค์เจ้าข้า พระองค์เป๋นใผ’ พระองค์ก็ตอบว่า ‘เฮาคือเยซูจาวนาซาเร็ธผู้ตี้เจ้าค่ำนั้น’
9 หมู่คนตี้ไปตวยข้าพเจ้าก็หันแสงแจ้งนั้นเหมือนกั๋น แต่บ่ได้ยินเสียงของผู้ตี้อู้กับข้าพเจ้านั้น
10 ข้าพเจ้าก็ถามว่า ‘พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าจะต้องเยียะจาใดดี’ องค์พระผู้เป๋นเจ้าก็บอกว่า ‘ลุกขึ้นเตียวเข้าไปในเมืองดามัสกัส ตี้หั้นจะมีคนบอกเจ้ากู้อย่างตี้เฮามอบหมายหื้อเจ้าเยียะ’
11 แสงแจ้งตี้ส่องลงมานั้นเยียะหื้อต๋าข้าพเจ้าผ่ออะหยังบ่หันสักหน้อย หมู่คนตี้ไปตวยจึงจู๋งมือข้าพเจ้าปาเข้าไปในเมืองดามัสกัส
12 “ในเมืองนั้นมีป้อจายคนนึ่งมาหาข้าพเจ้า เขาจื้ออานาเนีย เป๋นคนตี้เคร่งครัดบทบัญญัติของโมเสส กับเป๋นคนตี้มีจื้อเสียงดีในหมู่จาวยิวตี้หั้น
13 เขาเข้ามายืนอยู่ป่างข้างข้าพเจ้าอู้ว่า ‘อ้ายเซาโลเหย ขอหื้อต๋าผ่อหันแหมเตื้อ’ แล้ววินาทีนั้นข้าพเจ้าก็หันได้ กับหันเขาตวย
14 “อานาเนียบอกว่า ‘พระเจ้าของป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เฮาเลือกต้านหื้อฮู้เถิงความต้องก๋านของพระองค์ กับหื้อหันพระองค์ตี้ถูกต้องต๋ามธรรม กับหื้อได้ยินกำอู้จากปากของพระองค์ตวย
15 ย้อนต้านจะเป๋นพยานหื้อกู้คนฮู้เถิงสิ่งตี้ต้านได้หันได้ยินเกี่ยวกับพระองค์
16 บ่ต้องถ้าอะหยังแหมแล้ว ลุกขึ้นฮับบัพติศมา แล้วขอองค์พระผู้เป๋นเจ้าล้างบาปของต้านหื้อหมดเสี้ยงไป’
17 “ข้าพเจ้าปิ๊กมาตี้กรุงเยรูซาเล็ม เมื่ออธิษฐานในพระวิหาร ก็ตกอยู่ในภาวะเกิ่งหลับเกิ่งตื่น
18 แล้วข้าพเจ้าก็หันองค์พระผู้เป๋นเจ้า พระองค์อู้กับข้าพเจ้าว่า ‘ขะใจ๋ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็มเวยๆ เน่อ ย้อนว่าคนตี้นี่จะบ่ยอมฮับเรื่องตี้ต้านอู้เกี่ยวกับเฮา’
19 แล้วข้าพเจ้าก็ตอบว่า ‘พระองค์เจ้าข้า คนหมู่นี้ฮู้ว่าข้าพระองค์เกยไปต๋ามธรรมศาลาต่างๆ ของจาวยิวกู้ตี้ เปื้อยับคนตี้ฮับเจื้อพระองค์ไปขังคอกกับบุบตี๋
20 กับต๋อนสเทเฟนพยานของพระองค์ถูกฆ่าต๋ายนั้น ข้าพระองค์ก็ยืนอยู่ตั๊ดหั้น หันดีหันงามตวยตี้ฆ่าเขา ข้าพระองค์เป๋นคนเฝ้าเสื้อคุมของหมู่คนตี้ฆ่านั้น’
21 แล้วพระองค์ก็บอกกับข้าพเจ้าว่า ‘ไปเต๊อะ เฮาจะส่งเจ้าไปไก๋ๆ ไปหาคนต่างจ้าด’ ”
22 คนตังหลายฟังเปาโลอู้มาตลอด แต่เมื่อได้ยินเปาโลอู้เถิงเรื่องไปหาคนต่างจ้าด ก็ปากั๋นเอิ้นเสียงดังว่า “เอามันไปฆ่าต๋ายเหีย อยู่ไปก็หนักแผ่นดิน”
23 หมู่เขาฮ้องเสียงดังแล้วแก้เสื้อคุมออก ปากั๋นก๋ำขี้ฝุ่นผุกขึ้นบนหัว
24 นายพันทหารโรมันสั่งหื้อปาเปาโลเข้าไปในป้อมทหาร สั่งเฆี่ยนกับสอบสวนเปาโลเปื้อจะฮู้ว่าเป๋นจาใดคนตึงเมืองปากั๋นฮ้องเสียงดังใส่เปาโล
25 เมื่อหมู่ทหารก่ำลังเอาเจื้อกหนังมัดเกียมเฆี่ยนต้าน เปาโลก็ถามนายร้อยตี้ยืนอยู่ตี้หั้นว่า “จะเฆี่ยนคนสัญจ้าดโรมันก่อนตัดสินต๋ามกฎหมายแล้วกา”
26 เมื่อนายร้อยได้ยินจาอั้น ก็ไปรายงานหื้อนายพันฮู้ แล้วถามว่า “ต้านจะเยียะจาใดดี ป้อจายคนนี้เป๋นคนสัญจ้าดโรมันเน่อ”
27 นายพันก็เข้าไปถามเปาโลว่า “เจ้าเป๋นคนสัญจ้าดโรมันแต๊กา” เปาโลตอบว่า “แต๊ก่า”
28 นายพันบอกว่า “ตั๋วของเฮาต้องเสียสตางค์จ๋ำนวนนักขนาดเถิงจะได้สัญจ้าดโรมัน” เปาโลตอบว่า “แต่ตั๋วข้าพเจ้าเป๋นคนสัญจ้าดโรมันตั้งแต่เกิดเน่อ ย้อนป้อเป๋นคนสัญจ้าดโรมันอยู่แล้ว”
29 หมู่ทหารตี้ก่ำลังจะสอบสวนก็ละเปาโลไปตันที นายพันก็ตกใจ๋กั๋วขึ้นมาเมื่อฮู้ว่า คนตี้เขาสั่งหื้อเอาเจื้อกเหล็กล่ามนั้นเป๋นคนสัญจ้าดโรมัน เซิ่งเป๋นก๋านเยียะผิดกฎหมายของโรม
เปาโลต่อหน้าสภาแซนเฮดริน
30 ถัดมาแหมวันนึ่ง นายพันใค่ฮู้ว่าจาวยิวใส่ความเปาโลเรื่องอะหยัง ก็สั่งหื้อเจ้าหน้าตี้ปล่อยเปาโลก่อน แล้วฮ้องประชุมหมู่หัวหน้าปุโรหิตกับสภาแซนเฮดริน แล้วปาเปาโลเข้ามายืนต่อหน้าหมู่เขา