20
เปาโลเตียวตางไปมาซิโดเนียกับประเทศกรีก
1 เมื่อก๋านวุ่นวายบ่มีแล้ว เปาโลก็ฮ้องหมู่ผู้เจื้อมาปะกั๋น หลังจากอู้กำหื้อก๋ำลังใจ๋หมู่เขาแล้ว เปาโลก็ลาหมู่เขาไปแคว้นมาซิโดเนีย
2 เปาโลหื้อก๋ำลังใจ๋หมู่ผู้เจื้อต๋ามตี้ต่างๆ ตี้ต้านก๋ายไปในแคว้นนั้นจ๋นมาแผวประเทศกรีก
3 เปาโลย้างอยู่ตี้หั้นสามเดือน แต่เมื่อต้านเกียมจะลงเฮือไปแคว้นซีเรีย ก็ได้ฮู้ว่ามีหมู่จาวยิววางแผนจะฆ่าต้านถ้าเตียวตางตังเฮือ เปาโลก็เลยตัดสินใจ๋งว้ายเตียวปิ๊กไปแคว้นซีเรียมาตังแคว้นมาซิโดเนียเหีย
4 เปาโลมีเปื้อนฮ่วมเตียวตางไปหลายคน คือโสปาเทอร์ลูกบ่าวของปีรัสจาวเมืองเบโรอา อาริสทารคัสกับเสคุนดัสจาวเมืองเธสะโลนิก๋า กายอัสจาวเมืองเดอร์บี ทิโมธีจาวเมืองลิสตรา กับทีคิกัสตึงโตรฟีมัสจาวแคว้นเอเชีย
5 แต่คนตึงหมดนี้เตียวตางล่วงหน้าไปถ้าหมู่เฮาตี้เมืองโตรอัสก่อนแล้ว
เปาโลไปแอ่วหาผู้เจื้อตี้เมืองโตรอัส
6 หลังจากวันงานกิ๋นเข้าหนมปังบ่ใส่เจื๊อ หมู่เฮาก็ลงเฮือออกจากเมืองฟีลิปปี มาได้ห้าวันก็มาแผวเมืองโตรอัส ก็ปะกับหมู่เขา แล้วย้างอยู่ตวยกั๋นเจ็ดวัน
7 ต๋อนวันเสาร์เมื่อคืน เฮาตังหลายจุมนุมกั๋นกับฮ่วมพิธีหักเข้าหนมปัง เปาโลก็อู้กับหมู่คนตี้หั้น อู้แล้วอู้แหมจ๋นแผวเตี้ยงคืน ย้อนตั้งใจ๋จะออกจากเมืองนี้ต๋อนแจ้งเจ๊าวันพูก
8 ในห้องจั๊นบนตี้เฮาจุมนุมกั๋นนั้นมีโกมไฟต๋ามไว้อยู่หลายแก่น
9 มีป้อจายหนุ่มคนนึ่งจื้อยุทิกัสนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง ในเวลาเปาโลอู้อยู่ติกๆ บ่ย้างสักเตื้อ เขาก็ใค่หลับแหมะฮาก สุดต๊ายเขาหมิ้งหลับจึงปิ้นตะหลิ้นตกจากหน้าต่างจั๊นตี้สามลงมา เมื่อหมู่เขายกตั๋วเขาขึ้นมาก็หันว่าเขาต๋ายเหียแล้ว
10 เปาโลจึงลงไปหา แล้วอุ้มป้อจายหนุ่มคนนั้นขึ้น แล้วอู้กับคนตังหลายว่า “บ่ถ้าฮ้อนอกตกใจ๋เน่อ เขายังมีจีวิตอยู่”
11 แล้วเปาโลก็ปิ๊กขึ้นไปจั๊นบนแหม ฮ่วมพิธีหักเข้าหนมปัง กับกิ๋นข้าวตวยกั๋น แล้วก็อู้ต่อไปจ๋นแผวเมื่อเจ๊า ก็ลาหมู่เขาไป
12 หมู่เขาก็ปายุทิกัสตี้ยังมีจีวิตอยู่ปิ๊กเมือบ้าน กู้คนก็ฮู้สึกซว่างใจ๋
ก๋านเตียวตางไปเมืองมิเลทัสตางเฮือ
13 ฝ่ายหมู่เฮาลงเฮือไปเมืองอัสโสสก่อน แล้วจะไปฮับเปาโลตี้หั้นต๋ามตี้ต้านบอกไว้ ย้อนว่าต้านตั้งใจ๋จะไปเมืองอัสโสสตังเตียวดิน
14 เมื่อเปาโลปะกับหมู่เฮาตี้เมืองอัสโสสแล้ว เฮาก็ฮับต้านลงเฮือไปเมืองมิทิเลนี
15 วันถัดไปเฮือออกจากตี้หั้นไปแผวฝั่งซื่อเกาะคิโอส วันตี้สองก็มาแผวเกาะสามอส แหมวันต่อมาหมู่เฮาก็มาแผวเมืองมิเลทัส
16 เปาโลตัดสินใจ๋ว่าจะเอาเฮือก๋ายเมืองเอเฟซัสไปเหีย เปื้อจะบ่เสียเวลาตี้แคว้นเอเชีย ย้อนว่าต้านฟั่งไปแผวกรุงเยรูซาเล็ม ถ้าเป๋นไปได้จะไปหื้อเถิงก่อนวันเพ็นเทคอสต์
เปาโลกับหมู่ผู้ปกครองจาวเอเฟซัส
17 ต๋อนอยู่ในเมืองมิเลทัส เปาโลส่งคนไปบอกหื้อหมู่ผู้ปกครองของคริสตจักรตี้เมืองเอเฟซัสมาหาต้าน
18 เมื่อหมู่ผู้ปกครองมาแผวแล้ว เปาโลอู้ว่า “ต้านตังหลายก็ฮู้แล้วว่าข้าพเจ้าใจ๊จีวิตจาใดพ่องตลอดเวลาตี้ข้าพเจ้าอยู่ตวยหมู่ต้าน ตั้งแต่วันหนทีตี้ข้าพเจ้ามาแผวแคว้นเอเชียนี้
19 ข้าพเจ้าฮับใจ๊องค์พระผู้เป๋นเจ้าอย่างถ่อมอกถ่อมใจ๋ กับไห้ย้อนความตุ๊ก ข้าพเจ้าอดทนความตุ๊กยากลำบากจากแผนก๋านฮ้ายต่างๆ ของจาวยิว
20 ต้านก็ฮู้ว่าข้าพเจ้าบ่เกยลังเลตี้จะอู้จะบอกเรื่องต่างๆ ตี้จะเป๋นประโยชน์กับหมู่ต้าน แต่ได้เตสนาสั่งสอนต้านต๋ามบ้านต๋ามตี้สาธารณะต่างๆ
21 ข้าพเจ้าตักเตื๋อนตึงจาวยิวกับจาวกรีกหื้อกลับใจ๋จากบาปมาหาพระเจ้า กับเจื้อวางใจ๋พระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้าของหมู่เฮา
22 บ่าเดี่ยวนี้ข้าพเจ้าจ๋ำใจ๋ต้องไปกรุงเยรูซาเล็มต๋ามตี้พระวิญญาณบริสุทธิ์บอกหื้อไป ข้าพเจ้าก็บ่ฮู้เหมือนกั๋นว่าจะมีอะหยังเกิดขึ้นกับข้าพเจ้าตี้หั้นพ่อง
23 ข้าพเจ้าฮู้แต่ว่าในเมืองต่างๆ ตี้ก่ำลังจะไปนั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์เตื๋อนหื้อฮู้ว่าคนตี้หั้นจะยับขังคอก กับจะเยียะหื้อข้าพเจ้าฮับความตุ๊กยากลำบาก
24 แต่ข้าพเจ้าบ่ได้ถือว่าจีวิตของข้าพเจ้ามีก้านักสำหรับตั๋วเก่า นอกจากขอเยียะหน้าตี้ตี้ฮับมอบหมายจากพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้า คือบอกข่าวดีเรื่องพระคุณของพระเจ้าหื้อคนอื่นฟังหื้อสำเร็จก็ปอแล้ว
25 “ต๋อนนี้ข้าพเจ้าฮู้ดีว่าจะบ่มีใผในหมู่ต้าน ตี้ข้าพเจ้าเกยแอ่วไปบอกเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าหื้อฟังนั้น จะหันหน้าหันต๋าข้าพเจ้าแหม
26 ย้อนจาอี้ข้าพเจ้าอู้แต๊ๆ หื้อต้านตังหลายเข้าใจ๋ในวันนี้ว่า ถ้าพระเจ้าลงโต้ษคนใดในหมู่ต้าน ข้าพเจ้าบ่มีโต้ษเน่อ
27 ย้อนว่าข้าพเจ้าบ่ลังเลในก๋านบอกความต้องก๋านตึงหมดของพระเจ้าหื้อหมู่ต้านฮู้
28 “หื้อต้านตังหลายเฝ้าหละวังตั๋วกับสมาชิกคริสตจักรตี้พระวิญญาณบริสุทธิ์มอบหมายหื้อต้านตังหลายผ่อกอย หื้อเอาใจ๋ใส่คนตังหลายในคริสตจักรเหมือนผู้เลี้ยงแกะผ่อกอยแกะ ตี้พระเจ้าเยียะหื้อเป๋นคนของพระองค์โดยก๋านต๋ายของพระบุตรของพระองค์
29 ข้าพเจ้าฮู้ดีว่าเมื่อข้าพเจ้าลาจากต้านตังหลายไปแล้ว จะมีคนอื่นตี้สอนผิดเข้ามาในหมู่ต้าน หมู่เขาเผียบเหมือนหมาป่าสวกตี้มาทำลายหมู่แกะจ๋นเสี้ยง
30 แม้แต่ในหมู่ต้าน ก็จะมีบางคนออกมาสอนผิดไปจากความจริง เปื้อจั๊กจวนหมู่ผู้เจื้อหื้อหลงตวยเขาไป
31 ย้อนจาอั้นเฝ้าหละวังตั๋วไว้หื้อดี ขอหื้อกึ๊ดเถิงว่าข้าพเจ้าฮับความตุ๊กในก๋านตักเตื๋อนสั่งสอนหมู่ต้านตึงเมื่อวันเมื่อคืนตลอดสามปี๋
32 “บ่าเดี่ยวนี้ข้าพเจ้าขอมอบต้านตังหลายไว้กับพระเจ้ากับถ้อยกำเกี่ยวกับพระคุณของพระองค์ ตี้สามารถเยียะหื้อต้านตังหลายเข้มแข็งขึ้นในความเจื้อ กับฮับปอนของพระเจ้าฮ่วมกับคนตังหลายของพระองค์
33 “ข้าพเจ้าบ่เกยกึ๊ดขี้โลภใค่ได้เงินคำกาว่าเสื้อผ้าของใผเลย
34 หมู่ต้านก็ฮู้ดีอยู่แล้วว่า ข้าพเจ้าเซาะว่าหากิ๋นด้วยมือของข้าพเจ้าคนเดียว เปื้อเลี้ยงตั๋วเก่ากับคนตี้อยู่ตวยข้าพเจ้า
35 โดยตี้ข้าพเจ้าเยียะตึงหมดนี้ก็แสดงหื้อหมู่ต้านหันว่าหมู่เฮาจะต้องเยียะก๋านหนัก เปื้อจ้วยเหลือคนตี้อ่อนแอ ขอหื้อต้านตังหลายหมั่นกึ๊ดเถิงกำอู้ของพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้าไว้ ตี้ว่า ‘ก๋านหื้อเยียะหื้อหมู่เฮามีความสุขนักเหลือก๋านฮับ’ ”
36 เมื่อเปาโลอู้เสร็จแล้ว ก็คุกเข่าลงอธิษฐานพร้อมกับผู้ปกครองหมู่นั้น
37 หมู่เขาก็กอดลาเปาโลไว้ ปากั๋นไห้สะอึกสะอื้น
38 ตี้เยียะหื้อหมู่เขาเป๋นตุ๊กนักเหลือเปิ้นก็คือกำอู้ของเปาโลต๋อนตี้ว่า ต่อไปนี้หมู่เขาจะบ่หันหน้าต้านแหมแล้ว จากนั้นหมู่เขาก็ปากั๋นมาส่งเปาโลตี้เฮือ