19
1 ⸆ Μετὰ ταῦτα ἤκουσα ⸂ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ⸃ ἐν τῷ οὐρανῷ, ⸂2λεγόντων,⸃ Ἁλληλούϊα· ⸂3ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα⸃ ⸂4τοῦ θεοῦ ἡμῶν·⸃
2 ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ· ὅτι ἔκρινεν τὴν πόρνην τὴν μεγάλην, ἥτις ⸂διέφθειρεν⸃ τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτοῦ ἐκ ⸆ χειρὸς αὐτῆς.
3 Καὶ δεύτερον ⸂εἴρηκεν,⸃ Ἁλληλούϊα· καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
4 Καὶ ἔπεσον οἱ πρεσβύτεροι οἱ ⸂εἴκοσι τέσσαρες,⸃ καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα, καὶ προσεκύνησαν τῷ θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ ⸂2τοῦ θρόνου,⸃ λέγοντες, Ἀμήν· Ἁλληλούϊα.
5 Καὶ φωνὴ ⸂ἀπὸ⸃ τοῦ θρόνου ἐξῆλθεν, λέγουσα, Αἰνεῖτε ⸂2τὸν θεὸν⸃ ἡμῶν πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ, ⸋καὶ⸌ οἱ φοβούμενοι αὐτόν, ⸂3οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.⸃
6 Καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλου πολλοῦ, καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν, καὶ ὡς φωνὴν βροντῶν ἰσχυρῶν, ⸂λέγοντες,⸃ Ἁλληλούϊα· ὅτι ἐβασίλευσεν ⸂2κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν⸃ ὁ παντοκράτωρ.
7 ⸂Χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα, καὶ δῶμεν⸃ τὴν δόξαν αὐτῷ· ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν.
8 Καὶ ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον ⸂λαμπρὸν καὶ καθαρόν·⸃ τὸ γὰρ βύσσινον τὰ δικαιώματα ⸉τῶν ἁγίων ἐστίν.⸊
9 Καὶ λέγει μοι, Γράψον, Μακάριοι οἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου κεκλημένοι. Καὶ λέγει μοι, Οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ ⸉τοῦ θεοῦ εἰσιν.⸊
10 Καὶ ἔπεσα ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ· καὶ λέγει μοι, Ὅρα μή· σύνδουλός σου εἰμὶ καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων ⸂τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ· τῷ θεῷ προσκύνησον· ἡ γὰρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ⸃ ἐστὶν τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας.
11 Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον, καὶ ἰδού, ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾽ αὐτόν, ⸉καλούμενος πιστὸς⸊ καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ.
12 Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ⸆ φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά· ἔχων ⸋ὀνόματα γεγραμμένα καὶ⸌ ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός,
13 καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον ⸂βεβαμμένον⸃ αἵματι· καὶ ⸂2καλεῖται⸃ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
14 Καὶ τὰ στρατεύματα ⸋τὰ⸌ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν ⸆ καθαρόν.
15 Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ⸋δίστομος⸌ ὀξεῖα, ἵνα ἐν αὐτῇ ⸂πατάξῃ⸃ τὰ ἔθνη· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ ⸆ τῆς ὀργῆς τοῦ θεοῦ τοῦ παντοκράτορος.
16 Καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ⸆ ὄνομα γεγραμμένον, Βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.
17 Καὶ εἶδον ⸆ ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ· καὶ ἔκραξεν ⸆2 φωνῇ μεγάλῃ, λέγων πᾶσιν τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι, ⸂Δεῦτε, συνάχθητε⸃ εἰς ⸂2τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ θεοῦ,⸃
18 ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων, καὶ σάρκας χιλιάρχων, καὶ σάρκας ἰσχυρῶν, καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾽ ⸂αὐτῶν,⸃ καὶ σάρκας πάντων, ⸂2ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων.⸃
19 Καὶ εἶδον τὸ θηρίον, καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι ⸆ πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.
20 Καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον, καὶ ⸉ὁ μετ᾽ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης⸊ ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς ⸂τὴν καιομένην⸃ ἐν ⸆ θείῳ·
21 καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ⸂ἐξελθούσῃ⸃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.