1 Israel, balik ngadto kang Yahweh nga imong Dios, kay napukan ka tungod sa imong pagkadaotan. 2 Dad-a ang imong mga pulong ug balik ngadto kang Yahweh. Ingna siya, “Isalikway ang tanan namong pagkadaotan ug dawata kung unsa ang maayo, aron mahalad namo kanimo ang bunga sa among mga ngabil. 3 Dili kita luwason sa Asiria; dili usab kita mosakay sa mga kabayo aron sa pagpakiggubat. Ni moingon pa kami sa mga buhat sa among mga kamot, 'Ikaw ang among mga dios,' kay makakaplag ug kaluoy diha kanimo ang tawo nga walay amahan.” 4 “Ayohon ko sila sa ilang pagbiya; higugmaon ko gayod sila, kay mipalayo na ang akong kasuko kaniya. 5 Mahisama ako sa yamog didto sa Israel; mamulak siya sama sa liryo ug mogamot sama sa sedro sa Lebanon. 6 Mosalingsing ang iyang mga sanga; mahisama ang iyang kaanyag sa mga kahoy sa olibo, ug mahisama ang iyang kahumot sa mga sedro sa Lebanon. 7 Mobalik ang mga tawo nga nagpuyo diha sa iyang landong; mabuhi sila sama sa trigo ug mamulak sama sa mga paras. Mahisama ang iyang pagkainila sa bino sa Lebanon. 8 Efraim, unsa pa may labot ko sa mga diosdios? Tubagon ko siya ug moatiman kaniya. Sama ako sa sipres nga kanunay lunhaw ang mga dahon; naggikan kanako ang imong bunga.” 9 Kinsa man ang maalamon aron nga masabtan niya kining mga butanga? Kinsa man ang makasabot niining mga butanga aron masayran niya kini? Kay matarong ang mga dalan ni Yahweh, ug maglakaw niini ang mga matarong, apan mapandol niini ang mga masinupakon.