9
لَنگ و مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی
(مَرکاس 2:3–12؛ لوکا 5:18–26)
1 ایسّا یک بۆجیگێا سوار بوت، مَزَن‌گوَرمی گوازێنت و وتی جِندئے شهرا آتک.
2 همے وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا وپتگێن لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آورت. وهدے ایسّایا آیانی سِتک و باوَر دیست، گۆن لنَگا گوَشتی: «او منی چُکّ! دلا مزن کن، تئیی گناه بَکشگ بوتنت.»
3 بله شَریَتئے لهتێن زانۆگرا وتی دلا گوَشت: «اے مرد کُپر کنگا اِنت.»
4 ایسّایا آیانی دِلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی: «شما چیا وتی دلا پلیتێن هئیالَ کارێت؟
5 کجام هبرئے گوَشگ آسانتر اِنت: ‹تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت،› یا: ‹پاد آ، برئو›؟
6 بله من پمێشکا اے هبر کرت تان شما بزانێت، من که انسانئے چُکّ آن، منا اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست.» پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی: «پاد آ، وتی تَهت و نِپادان بزور و لۆگا برئو.»
7 گڑا مرد پاد آتک و لۆگا شت.
8 وهدے مردمان اے کار دیست، تُرستِش و هُدااِش ستا کرت و ساڑات که مردمی اینچک واک و اِهتیار داتگ‌اَنت.
مَتّائے لۆٹگ
(مَرکاس 2:14–17؛ لوکا 5:27–32)
9 اَنچش که ایسّا راها رئوگا اَت، مَتّا نامێن مردے دیستی که سُنگ و مالیات گِرگئے جاگها نِشتگ‌اَت. گۆن آییا گوَشتی: «بیا، منی رَندگیریا بکن!» مَتّا پاد آتک و آییئے همراه بوت.
10 وهدے ایسّا مَتّائے لۆگا پَرزۆنَگئے سرا نِشتگ‌اَت و وراک ورگا اَت، بازێن سُنگی و مالیاتگیر و رَدکار هم آتک و ورگا گۆن ایسّا و آییئے مریدان هموان بوتنت.
11 وهدے پَریسیان اے دیست گۆن ایسّائے مریدان گوَشتِش: «چیا شمئے واجه گۆن سُنگی و گُنهکاران وراکَ وارت؟»
12 ایسّایا اِشکت و گوَشتی: «دْراه و سلامتێن مردمان داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت.»
13 بله برئوێت و اے هبرئے مانایا در بگێجێت که من هئیرات و کُربانیگ کنگئے لۆٹۆک نه‌آن، مِهر و رهمتئے لۆٹۆک آن. من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گوانک جنَگا آتکگان.
رۆچگئے بارئوا
(مَرکاس 2:18–28؛ لوکا 5:33–39)
14 رندا، یَهیائے مرید ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: «ما و پَریسی رۆچگَ دارێن، بله تئیی مرید چیا رۆچگَ ندارنت؟»
15 ایسّایا پَسّئو دات: «سالۆنک که نِشتگ، سور و آرۆسئے مهمان سوگیَ بنت و پُرسَ دارنت؟ بله اَنچێن وهدے کئیت که سالۆنک چه آیان جتا کنگَ بیت، هما وهدا رۆچگَ دارنت.
16 هچکَس چه نۆکێن گُدێا چُنڈے ندرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت، چیا که نۆکێن گُدئے پَچّ نزَّ کئیت و کوَهنێن پَشکا گێشترَ دِرّیت.
17 همے ڈئولا، کوَهنێن زِکّانی تها نۆکێن شراب مانَ نکننت، اگن چُش بکننت زِکَّ دِرنت و شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بنت. نۆکێن شرابا نۆکێن زِکّان مانَ کننت، تان شراب و زِکّ، هر دوێن بماننت.»
جنێنێئے دْرهبکشی و جنکێئے زندگ کنگ
(مَرکاس 5:22–43؛ لوکا 8:41–56)
18 ایسّا اَنگت گۆن آیان هبر کنگا اَت که پرستشگاهئے یک مسترے آتک و آییئے پادان کپت و گوَشتی: «منی جنک همے انّون مُرتگ، بله بیا وتی دستا آییئے سرا پِر مُش، آ پدا زندگَ بیت.»
19 ایسّا پاد آتک و گۆن وتی مریدان آییئے همراه بوت.
20 همۆدا یک جنێنے هست‌اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگ‌اَت. آ چه پُشتی نێمگا آتک و ایسّائے کباهئے لَمبی دست جت.
21 وتی دلا گوَشگا اَت: «اگن ایسّائے کباها هم دست پِر بکنان، دْراهَ بان.»
22 ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گوَشتی: «او منی جنک! دلا مزن کن، تئیی سِتک و باورا ترا رَکّێنتگ.» هما دمانا جنێن دْراه بوت.
23 وهدے ایسّا پرستشگاهئے مسترئے لۆگا رَست، لهتێن مۆتک آرۆکی دیست و بازێنے پُرسئے سرا زار و پوهار هم کنگا اَت.
24 ایسّایا گوَشت: «ڈنّا برئوێت، جنک نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.» بله مردم آییئے هبرانی سرا کلاگ گِرگا اتنت.
25 وهدے ایسّایا مردم چه لۆگا ڈنّا در کرتنت، جنکئے دَستی گپت و جنک پاد آتک.
26 اے هال، سجّهێن دَمگا تالان بوت.
دو کۆرئے دْرهبکشی
27 ایسّا چه اۆدا راه گپت، راها دو کۆر گوانک جنان آییئے رندا کپت و گوَشتِش: «او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا مئے سرا بَزّگ بات.»
28 اَنچش که ایسّا لۆگا رَست، دوێن کۆر آییئے کِرّا آتکنت. ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «شمارا باور اِنت که من اے کارا کرتَ کنان؟» آیان جواب دات: «هئو، او هُداوند!»
29 گڑا ایسّایا وتی دست آیانی چمّانی سرا پِر مُشت و گوَشتی: «هما ڈئولا که شما باور کرتگ، گۆن شما هما ڈئولا ببیت.»
30 نون آیانی چمّ رُژنا بوتنت. ایسّایا کَڈّن کرت و گوَشتنت که گۆن هچکَسا اے بارئوا هبر مکننت.
31 بله آ شتنت و ایسّائے نامِش سجّهێن دَمگا تالان کرت.
گُنگێئے دْرهبکشی
(لوکا 11:14–15)
32 آیانی رئوگا رَند، یک مردے ایسّائے کِرّا آورتِش که جِنّێا گپتگ‌اَت و گُنگ اَت.
33 اَنچش که ایسّایا جِنّ کَشّت، گُنگ هبر کنگا لگّت. سجّهێن مردم هئیران بوتنت و گوَشتِش: «چُشێن کار هچبر اِسراییلا گِندگ نبوتگ.»
34 بله پَریسیان گوَشت: «اے، گۆن جِنّانی سردارئے سرۆکیا جِنّانَ کَشّیت.»
کِشار و رُنۆک
35 ایسّا سجّهێن شهر و مێتگانَ شت و کَنیسَهانی تها مردمی درس و سَبکَ داتنت، هُدائے بادشاهیئےمستاگی شِنگ و تالانَ کرت و هر پئیمێن نادْراهی و نِزۆریان دور کنان اَت.
36 آییا که مردمانی مُچّی دیستنت آیانی سرا بَزّگی بوت، چیا که آ بێشپانکێن پسانی ڈئولا، پرێشان و بێوس اتنت.
37 گۆن وتی مریدان گوَشتی: «کِشار باز اِنت بله رُنۆک کمّ.
38 پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت.»