6
ایسّا پدا ناسِرَها پِرَ ترّیت
(مَتّا 13:53–58؛ لوکا 4:16–24)
1 رندا، ایسّا چه اۆدا در آتک و مریدانی همراهیا وتی جندئے شهرا آتک.
2 شَبَّتئے رۆچ که بوت، کَنیسَها شت و مردمانی تالیم دئیگی بُنگێج کرت. چه آییئے درس و سَبکان بازێن مردمے هئیران بوت و گۆن یکدگرا گوَشتِش: «اے هبر اِشیا چه کجا آورتگ‌اَنت و اے زانت و زانگ کئیا داتگ؟ اے ڈئولێن اَجَبێن کارانی کنگئے واک و توانی چه کجا رستگ؟
3 اے هما دارتراش نه‌اِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جهمنند نه‌اَنت؟» گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.
4 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «هچ نبیێا وتی شهر و هنکێنا، وتی لۆگا و وتی سیاد و وارسانی نیاما شرپ نێست.»
5 آییا اۆدا بازێن مۆجزه پێش داشت نکرت، بَسّ لهتێن نادْراهئے سرا دستی پِر مُشت و دْراهی کرتنت.
6 ایسّا، چه آیانی ناباوریا هئیران اَت.
ایسّا دوازدهێن کاسِدان رئوانَ دنت
(مَتّا 10:5–15؛ لوکا 9:1–6)
رَندا، ایسّایا اے دگه مێتگ و آبادیان ترّ و گردَ کرت و مردمی سَبکَ داتنت.
7 دوازدهێن کاسِدی لۆٹتنت و دو دوا رئوان کرتنت، جِنّ و پلیتێن روهانی در کنگئے واک و اِهتیاری هم داتنت و
8 گوَشتی: «تَرّ و گردئے وهدا، گۆن وت اَبێد چه اسا و دَزلَٹّێا دگه هچّ مبرێت، نه نان و نه تورگ و تۆشگ، نه وتی لانکبندانی تها زَرّ.
9 کئوش پادا کنێت، بله چه گوَرئے جامگا اَبێد، دگه گێشێن پۆشاک مزورێت.
10 هرکَسێئے لۆگا که رئوێت، تان شمئے کار هلاسَ نبیت، هما لۆگا بدارێت.
11 هر جاه که مردم شمارا وشّ‌آتکَ نکننت و شمئے هبران گۆشَ ندارنت، چه اۆدا در کپێت و در کپگئے وهدا، وتی پادانی دَنز و هاکان بچَنڈێت، تان آیانی هِلاپا شاهدیے ببیت که شما هُدائے کُلئو په آیان رسێنتگ.»
12 گڑا، مرید شتنت و جارِش جت که مردم چه وتی بدێن کاران پشۆمان ببنت.
13 آیان بازێن جِنّی گنۆکے سار کرت و بازێن نادْراهے ٹێل پِر مُشت و دْراه کرت.
پاکشۆدۆکێن یَهیائے کُشگ
(مَتّا 14:1–12؛ لوکا 9:7–9)
14 ایسّائے اے کارانی هال و هبر هیرودیس بادشاهئے گۆشا رَست، چیا که ایسّائے نام نون پُرتئوار بوتگ‌اَت. لهتێنئے گُمان اَت، اے هما پاکشۆدۆکێن یَهیا اِنت که پدا چه مُردگان زندگ بوتگ، پمێشکا چُشێن اَجِکّایی و مۆجزهانَ کنت.
15 لهتێنا گوَشت: «اِلیاس نبی اِنت که پدا آتکگ،» آ دگرانَ گوَشت: «اے، گوَستگێن پئیگمبرانی ڈئولا یک پئیگمبرے.»
16 گۆن اے هبرانی اِشکنگا هیرودیسا گوَشت: «اے هما یَهیا اِنت که من سر بُرِّتگ، بله نون پدا زندگ بوتگ.»
17 یَهیائے کُشگئے کِسّه چُش اَت که هیرودیسا، یَهیائے گِرگ و بَندی کنگئے هُکم وت داتگ‌اَت، چیا که هیرودیسا گۆن وتی برات، پیلیپُسئے جَنا، که نامی هیرودیا اَت، سور کرتگ‌اَت.
18 یَهیایا اے هبرئے سرا هیرودیس مئیاریگ کرتگ‌اَت و گوَشتگ‌اَتی که شَریَتا رئوا نه‌اِنت کَسے گۆن وتی زندگێن براتئے جَنا سانگ و سور بکنت.
19 پمێشکا، هیرودیایا گۆن یَهیایا باز هَسَدّ و کێنگ هست‌اَت و لۆٹتی آییا بکۆشارێنیت، بله اے کار چه آییئے دَزرسا دور اَت،
20 چیا که هیرودیسا زانتگ‌اَت یَهیا پهرێزکار و پاکێن مردمے و چه آییا تُرستی. پمێشکا گوَشتگ‌اَتی کَسے آییا آزارے مرسێنیت. باز برا، آ چه یَهیائے هبرانی گۆش دارگا نگران و پرێشان بوتگ‌اَت بله اَنگت آییا دۆستَ بوت که یَهیائے هبران بِشکنت.
21 آهِرا، هیرودیایا گوَم و گێگێن وهد و مۆهے رَست. هیرودیسا په وتی سالگِرَها، مزنێن جشنے گپت و سجّهێن درباری، پئوجی سرمستر و جَلیلئے میر و مستر لۆٹتگ‌اتنت.
22 هما وهدا، هیرودیائے جنک مجلسا آتک، ناچ و سُهبتی گپت و هیرودیس و آییئے مهمانی وَشدل کرتنت. بادشاها چه گَلا گۆن جنکا گوَشت: «هرچے تئیی دلَ لۆٹیت بگوَش، من ترا دئیان.»
23 سئوگندی وارت و گوَشتی: «هرچے لۆٹئے، بلۆٹ، تُرے منی بادشاهیئے نێما.»
24 جنک در آتک، وتی ماتئے کِرّا شت و جُستی کرت: «چے بلۆٹان؟» ماتا گوَشت: «پاکشۆدۆکێن یَهیائے سرا بلۆٹ.»
25 گڑا آ زوت زوتّا پِر ترّت، بادشاهئے کِرّا آتک و گوَشتی: «من پاکشۆدۆکێن یَهیائے سرا تَبَکێئے تها لۆٹان، همے انّون.»
26 هیرودیس بادشاه سکّ پرێشان بوت، بله آییا مهمانانی دێما سئوگند وارتگ‌اَت و جنکی لَبز داتگ‌اَت.
27 پمێشکا جلّادی هُکم کرت: «زندانا برئو، یَهیائے سرا بُر، تَبَکێئے تها کن و بیار.» جلّاد، بَندیجاها شت، یَهیائے سَری بُرِّت و
28 تَبَکێئے تها په جنکا آورت و رَسێنت. جنکا سر برت و وتی ماتارا دات.
29 وهدے یَهیائے مرید سَهیگ بوتنت، آتکنت، جۆنِش برت و کَبر کرت.
پنچ هزار مردما وراک دئیگ
(مَتّا 14:13–21؛ لوکا 9:10–17؛ یوهَنّا 6:1–13)
30 ایسّائے کاسِد، آییئے گوَرا پِر ترّتنت و وتی سجّهێن کرتگێن کار و داتگێن تالیمئے بارئوا ایسّااِش هال دات.
31 آییا گوَشت: «بیاێت یک گِستاێن جاگهے رئوێن تانکه تهنا ببێن و شما کمّے آرام بکنێت.» چیا که آ وهدا مردمانی رئو و آ، همینچُک باز اَت که آیان په ورگا هم مۆه نرَست.
32 آ، بۆجیگێا نِشتنت و یک گِستاێن جاگهے شتنت تانکه تهنا ببنت.
33 رئوگئے وهدا، بازێن مردمێا آ دیستنت و پَجّاهِش آورتنت و مردم چه سجّهێن شهران پئیادکا هما جاگها شتنت و چه ایسّا و مریدان پێسر اۆدا سر بوتنت.
34 وهدے ایسّا چه بۆجیگا اێر کپت و مردمانی مزنێن مُچّی‌ای دیست، آیانی سرا بَزّگی بوت، چیا که آ بێشپانکێن پَسانی ڈئولا اتنت. گڑا آیان بازێن چیزّێئے تالیم دئیگا لَگّت.
35 رۆنِندا، مرید آتکنت و گوَشتِش: «نون بێوهد اِنت و اے گِستاێن جاگهے.
36 مردمان بگوَش تان اے کِرّ و گوَرانی مێتگ و بازاران برئونت و په وت وَرد و وراک بگرنت.»
37 بله ایسّایا گوَشت: «شما وت آیان وراک بدئیێت.» مریدان درّاێنت: «گڑا ما برئوێن و دوسَد دینارئے نگن بگرێن و اشان بدئیێن که بورنت؟»
38 آییا جُست گپت: «شمارا چُنت نان گۆن؟ برئوێت بچارێت.» آیان پَٹِّت و پدا آتک و گوَشتِش: «مئے کِرّا پنچ نگن و دو ماهیگ هست.»
39 آییا هُکم کرت: «مردمان سبزگێن کاهانی پَٹّئے سرا بنندارێنێت.»
40 مردم پنجاه پنجاه و سَد سَدئے رُمب و ٹۆلیا نِشتنت.
41 ایسّایا پنچێن نگن و دوێن ماهیگ دستا کرتنت، آسمانی چارت و هُدائے شُگری گپت. رَندا نگنی چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانی دستا داتنت تانکه مردمانی سرا بهرِش بکننت. دوێن ماهیگی هم سجّهێنانی سرا بهر کرتنت.
42 سجّهێن مردمان تان سێرا وارت.
43 مریدان چه سر آتکگێن نان و ماهیگان دوازده سَپْت پُرّ کرت.
44 نان وَرۆکێن مردمانی تها، پنچ هزار مردێن اتنت.
ایسّا آپئے سَربُرا گامَ جنت
(مَتّا 14:22–33؛ یوهَنّا 6:16–21)
45 ایسّایا هما دمانا مرید پرمان دات و گوَشتنت: «تانکه من اے مردمان رُکستَ کنان، شما بۆجیگا سوار بێت و چه من پێسر گوَرمئے دومی پهناتا، بئیت‌سئیدائے شهرا برئوێت.»
46 مردمانی یله کنگا رَند، ایسّا په دْوا کنگا کۆهئے سرا سر کپت.
47 رۆنِندا، مرید بۆجیگئے تها گوَرمئے نیاما اتنت و ایسّا هُشکیا تهنا اَت.
48 دیستی که ترندێن گواتے آیانی دێم په دێما کَشّگا اِنت و مرید په زهمت و هیلّتے هولیگ جنَگا اَنت. گڑا شپئے چارمی پاسا، ایسّا آپئے سرا گام جنان، دێم په آیان آتک و لۆٹتی چه آیانی کَش و کِرّا بگوَزیت.
49 وهدے آیان ایسّا آپئے سرا گام جنانا دیست، گُمانِش کرت بلکێن روهے و جاک و سلواتِش کرت.
50 چیا که سجّهێنان گۆن آییئے گِندگا باز تُرست. بله ایسّایا هما دمانا گۆن آیان گوَشت: «متُرسێت، اے من آن.»
51 گڑا گۆن آیان یکجاه بوت و بۆجیگا نِشت، گوات هم کپت و آرام بوت. مرید هئیران و هَبَکَّه منتنت،
52 چیا که آیان اَنگت نگنئے مۆجزه سَرکِچ نئوارتگ‌اَت، دلِش سکّ و سِنگ اَت.
نادْراهانی دْرهبکشی
(مَتّا 14:34–36)
53 ایسّا و مریدان گوَرم گوازێنت و دومی پهناتا گِنیسارِتئے شهرا رَستنت و بۆجیگِش نَنگر کرت.
54 اَنچش که چه بۆجیگا اێر کپتنت، مردمان ایسّا پَجّاه آورت.
55 مردم په دْرِکّ و مئیدان هر نێمگا شتنت، وتی نادْراه و ناجۆڑِش تَهتانی سرا کرتنت و هر جاه که آیان اِشکت ایسّا اۆدا اِنت، همۆدا برتنت.
56 ایسّا هر شهر و کلّگێا که شت، مردمان وتی نادْراه چارراهانی سرا آورتنت و دَزبندی‌اِشَ کرت اجازت بدنت که بیمّار آییئے کباهئے لَمبا دست بجننت. هرکَسا که دست پِرَ کرت، وشّ و دْراهَ بوت.