7
پئوجی اَپسرئے باور
(مَتّا 8:5–13؛ یوهَنّا 4:43–54)
1 وهدے ایسّایا گۆن مردمان وتی هبر هلاس کرتنت، کَپَرناهوما شت.
2 اۆدا، یک رومی پئوجی اَپسرێا، هِزمتکارے هست‌اَت که آییا باز دۆست اَت. آ هِزمتکار، سکّ نادْراه و مَرکیگ اَت.
3 وهدے آ پئوجی اَپسر ایسّائے بارئوا سَهیگ بوت، آییا یَهودیانی لهتێن کماشێن مردم ایسّائے کِرّا راه دات تان آییئے مِنّتگیریا بکننت و بگوَشنتی که بیئیت و آییئے هِزمتکارا دْراه بکنت.
4 آ یَهودی کماش ایسّائے کِرّا آتکنت، آییئے مِنّتِش گپت و گوَشتِش: «اے پئوجی اَپسرَ کرزیت که تئو په آییا اے کارا بکنئے.
5 چیا که مئے کئومئے دۆزواه اِنت. مئے کَنیسَه هم هماییا اڈّ کناێنتگ.»
6 ایسّا آیانی همراه بوت و شت. وهدے لۆگئے نزّیکا رَستنت، پئوجی اَپسرا وتی لهتێن دۆست کاسِد کرت و په ایسّایا، کُلئوی رئوان دات: «او هُداوند! وتا زهمتوار مکن. منَ نکرزان که تئو منی لۆگا بیائے و
7 من په وت اے لاهکیا هم نگندان که تئیی کِرّا بیایان. تئو تهنا هُکم بکن، منی هِزمتکار دْراهَ بیت.
8 چیا که من هم وتی مسترانی هُکمئے چێرا آن و منی دستئے چێرا هم سپاهیگ هست. اگن کَسێا هُکم بکنان ‹برئو،› آ رئوت و اگن کَسێا بگوَشان ‹بیا،› آ کئیت. اگن وتی هزمتکارا بگوَشان ‹اے کارا بکن،› آ کنت.»
9 وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و دێمی گۆن وتی همراهێن مردمان کرت و گوَشتی: «شمارا گوَشان، من چُشێن مُهرێن سِتک و باور اِسراییلیانی نیاما هم ندیستگ.»
10 وهدے پئوجی اَپسرے کاسِد پِر ترّت و لۆگا آتکنت، دیستِش که هِزمتکار وشّ و دْراه اِنت.
جنۆزامێئے چُکّئے زندگ کنگ
11 دێر نگوَست، ایسّا گۆن وتی مرید و دگه بازێن مردمانی همراهیا، نایین نامێن شهرێا شت.
12 وهدے شهرئے دروازگئے نزّیکا رَست، دیستی مردم یک مُردگے چه شهرا ڈنّ برگا اَنت که آ وتی جنۆزامێن ماتئے یکّێن چُکّ اَت. شهرئے بازێن مردم هم، گۆن آ جنۆزاما گۆن اتنت.
13 وهدے هُداوندێن ایسّایا آ جنۆزام دیست، آییئے سرا سکّ بَزّگی بوت و گوَشتی: «مگرێو.»
14 نزّیک آتک و مُردگئے تَهتی دست پِر کرت، مُردگئے کۆپگ دئیۆک اۆشتاتنت. ایسّایا مُردگ گوانک جت: «او وَرنا! من ترا گوَشان، پاد آ.»
15 مُردگ پاد آتک و نِشت و هبرا لگّت. ایسّایا آ ورنا ماتئے دستا دات.
16 سجّهێنانی دلا تُرسے نِشت و هُدایا سِپَت و سَنا کنان، گوَشتِش: «مئے کِرّا مزنێن نبیے ودی بوتگ» و «هُدا وتی کئومئے کُمک کنگا آتکگ.»
17 ایسّائے هال و هبر، سجّهێن یَهودیَه و کِرّ و گوَرئے سرڈگاران تالان بوت.
یَهیائے کاسِد
(مَتّا 11:2–15)
18 پاکشۆدۆکێن یَهیائے مریدان، یَهیا چه ایسّائے اے اَجَبێن کاران سَهیگ کرت، پمێشکا یَهیایا چه وتی مریدان دو کَس لۆٹت و
19 په جُست کنگا هُداوندێن ایسّائے کِرّا دێم دات که «بارێن، تئو هما ائے که آیَگی اَت، یا ما په دگرێا رَهچار ببێن؟»
20 آ دوێن ایسّائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: «مارا پاکشۆدۆکێن یَهیایا په اے هبرئے جُستا راه داتگ: ‹بارێن، تئو هما ائے که آیَگی اَت، یا په دگرێا رَهچار ببێن؟›»
21 هما وهدا، ایسّا بازێن ناجۆڑ و نادْراهان دْراه کنگا اَت، چه جِنّیان، پلیتێن روهان کَشّگا اَت و بازێن کۆرانی چمّان، رُژنایی بَکشگا اَت.
22 ایسّایا پَسّئو داتنت: «هرچے که شما دیستگ و اِشکتگ، برئوێت یَهیایا سهیگ کنێت که کۆر گِندگ و مئیم کنگا اَنت، لَنگ تَرّگ و راه رئوگا اَنت، گَرّی پاک و پَلگار بئیگا اَنت، کَرّ اِشکنگا اَنت، مُردگ زندگ بئیگا اَنت و بَزّگ و نێزگاران وشّێن مستاگ سر بئیگا اِنت.
23 بَهتاور هما اِنت، که منی کارانی گِندگا ٹَگل مئوارت و ملَکُشیت.»
یَهیائے بارئوا
(مَتّا 11:7–19)
24 وهدے یَهیائے کاسِد در کپت و شتنت، ایسّا گۆن مردمان، یَهیائے بارئوا گپّ و تْران کنگا لَگت: «چۆنێن چیزّێئے چارگا گیابانا شتگێت؟ کَلَم و کاشئے ڈیلّێئے چارگا که گۆن گواتئے کَشّگا اے دێم و آ دێم شیکَّ وارت؟
25 اگن نه، گڑا چۆنێن چیزّێئے چارگا شتگێت؟ اَنچێن مردێئے چارگا شتگێت که نرم و نازرکێن پۆشاکی گوَرا اَت؟ آ مردم که بْرَهدارێن پۆشاک گوَرا کننت و هستۆمندانی ڈئولا زِندَ گوازێننت، کَلات و ماڑیان نندۆک اَنت.
26 گڑا اۆدا شما چۆنێن چیزّێئے چارگا شتگێت؟ پئیگمبرێئے چارگا؟ هئو، شمارا گوَشان که یَهیا چه پئیگمبرێا هم مستر اِنت.
27 آ هما اِنت که آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ: بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.
28 من شمارا گوَشان که هچ ماتا پاکشۆدۆکێن یَهیائے وڑێن بێمَٹّێن چُکّے نئیاورتگ. بله هُدائے بادشاهیا، هما که چه سجّهێنان کَستر اِنت، آ چه یَهیایا هم مستر اِنت.
29 «وهدے یَهیایا هُدائے پئیگام آورت، بازێن مردمان، سُنگی و مالیاتگیران هم مَنِّت که هُدائے کُلئو و پئیگام راست اِنت، چیا که آ یَهیائے دستا پاکشۆدی دئیگ بوتگ‌اتنت.
30 بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
31 «اے زمانگئے مردمان کئیی همدَروَر بکنان که آ، کئیی ڈئولا اَنت؟
32 آ، هما چُکّانی پئیما اَنت که بازارا نِشتگ‌اَنت و یکدومیا گوَشگا اَنت: ‹ما په شما نَل و کَلَم ساز کرت، بله شما ناچ و سُهبت نگپت، ما په شما مۆتک آورت، بله شما اَرسے نرێتک.›
33 پاکشۆدۆکێن یَهیا آتکگ، نه نانی وارت و نه شرابی نۆشت و شما گوَشێت جِنّی پِر اِنت،
34 بله انسانئے چُکّ آتکگ، وارت و نۆشیت و شما گوَشێت: ‹لاپی و شرابیے، مالیاتگیر و گُنهکارانی سَنگت اِنت.›
35 بله هِکمت و زانتا هما زاهرَ کننت که آییئے رَندگیر و مَنّۆگر اَنت.»
گُنهکارێن جنێنے ایسّائے پادان چرپَ کنت
36 چه پَریسیان یکّێا ایسّا وتی لۆگا مهمان کرت. آ شت و په ورگا پَرزۆنَگئے سرا نِشت.
37 آ شهرا، یک بدکارێن جنێنے هست‌اَت. وهدے سَهیگ بوت که ایسّا اے پَریسیئے مهمان اِنت، سِنگ‌مَرمَرێن اَتردانێئے تها، اَتری زرت و همۆدا شت.
38 ایسّائے پُشتا، آییئے پادانی نزّیکا گرێوان اۆشتات، گۆن وتی اَرسان ایسّائے پادی ترّ کرت و گۆن وتی مود و مَلگۆران هُشک کرتنت و پادی چُکّت و اَتر پِر مُشتنت.
39 وهدے آ پَریسیا که ایسّا مهمان کرتگ‌اَت اے دیست، وتی دلا گوَشتی: «اگن اے مرد پئیگمبرے بوتێن، اَلّما زانتگ‌اتی اے جنێن که آییا دست پِر کنگ و مُشگا اِنت، کئے اِنت و چۆنێن گُنهکارے.»
40 ایسّایا گوَشت: «او شَمون! منا گۆن تئو یک هبرے گوَشگی اِنت.» آییا گوَشت: «جی استاد، بگوَش!»
41 ایسّایا گوَشت: «مردێا دو وامدار هست‌اَت، یکّے پنچسد دینار و دومی پنجاه دینارے وامدار اَت،
42 بله آ دوێنان په وامانی دئیگا هچّ نێست‌اَت، پمێشکا وام دئیۆکا آیانی وام بَکشتنت. نون چه آ دوێنان کجامیا وام دئیۆک گێشتر دۆستَ بیت؟»
43 شَمونا پَسّئو دات و گوَشتی: «منی هئیالا، هما که آییئے وام گێشتر اتنت.» ایسّایا پَسّئو دات: «تئو شَرّ گوَشت.»
44 گڑا ایسّایا جنێنئے نێمگا چَکّ تَرّێنت و گۆن شَمونا گوَشتی: «اے جنێنا گندئے؟ من تئیی لۆگا آتکان، تئو منا پادانی شۆدگا ترَمپے آپ ندات، بله اے جنێنا منی پاد گۆن وتی اَرسان تَرّ کرت و گۆن مَلگۆران هُشک کرتنت.
45 تئو منا نچُکّت، بله اے جنێن چه منی رَسگا تان اے وهدی، یکپئیما منی پادان چُکّگا اِنت.
46 تئو منی سرا رۆگن پِر نمُشت، بله آییا منی پادانی سرا اَتر پِر مُشت.
47 پمێشکا ترا گوَشان: اے جنێنئے بازێن دۆستیئے سئوَب اِش اِنت، که اِشیئے بازێن گناه بَکشگ بوتنت، بله آ که آییئے دۆستی کمتر اِنت، هما اِنت که آییئے بَکشتگێن گناه کمتر اَنت.»
48 گڑا دێمی گۆن آ جنێنا تَرّێنت و گوَشتی: «تئیی گناه بَکشگ بوتنت.»
49 بله اے دگه مهمان گۆن یکدگرا گوَشگا لگّتنت: «اے کئے اِنت که مردمانی گناهان هم پهِلَّ کنت؟»
50 نون ایسّایا گۆن آ جنێنا گوَشت: «تئیی سِتک و باورا ترا رَکّێنت، په وشّی و سلامتی برئو.»